Een nieuwe plek

Manlief stond opeens als gebeten totaal stil in de kamer. Hij draaide zich om, keek rond en nog een keer en zei toen:’Wat is het raar dat we hier weggaan.’ Hij nam me daarmee de woorden uit de mond. 

Elk hoekje heeft herinneringen

Net daarvoor was ik ook door het huis geslopen. Elk gaatje, elk hoekje kent herinneringen. Ik woonde er bij belangrijke gebeurtenissen. Maakte me er zorgen toen mijn ouder zo ziek waren. Vond het fijn dat ik 2 huizen van ze af woonde, zodat ik zo naar binnen kon rennen. Ik huilde er vele hete tranen nadat ze waren overleden. Ik vierde er feest, werd er elk jaar weer eentje ouder. Ik dronk er wijn met Antje. Ik huilde wederom hete tranen toen zij overleed. Al mijn vriendinnen hebben er geslapen. De winter kwam er voorbij. In de zomer zat ik er te puffen.

Een heel nieuw leven

En toen kwam manlief er bij. Voor het eerst in zijn leven, stapte hij een westerse woning binnen. Met een bovenverdieping waar we slapen, iets wat ze in Gambia helemaal niet gewend zijn. Hij woonde in een huis waar altijd warm water is. Waar elektrisch het gewoon doet. Maar het was ook het plekje waar hij 3 weken was en waar hij vervolgens moest vertrekken, om pas 3 maanden later terug te mogen keren.  Zijn eerste stekje in dit koude land. Zonder familie, zonder banden. Mensen die in een taal tegen hem spraken die hij een beetje beheerste, maar waarvan zoveel zaken ook nog geheim waren.

Ons thuis

Mensen die hem vreemd aankeken, omdat hij een andere kleur heeft. Hij begon vanuit deze vesting te werken. Hij kreeg hier telefoontjes toen zijn vader opeens getroffen was door een hersenbloeding. Hij viel hier de eerste maanden elke avond na zijn werk steevast in slaap op de bank, omdat alles zoveel energie van hem koste. We maakten hier ruzie, we maakten het weer goed. We worstelden ons hier door papierbergen en bureaucratie. We nodigden mensen uit, probeerden een nieuwe sociale kring rond onze nieuwe situatie te vormen. En dat huis stond altijd centraal. Hoeveel gedoe er soms ook was, het was de plek om thuis te komen. En nu wordt het een andere plek. Eentje die we nog niet goed  kennen. Ja, we zijn heel blij met die plek, maar we laten ook al die herinneringen achter.

En dat is toch een beetje slikken.