donderdag 13 juni 2019

Afspraak is afspraak

Afspraak is afspraak. Die zin staat letterlijk in het nieuwe coalitieakkoord waarin de (nieuwe) partijen die het dagelijks bestuur van de gemeente vormen zijn verenigd. Je zou het  als een sneer kunnen opvatten naar de FNP die een schop meekreeg, omdat ze haar gedachten wijzigde over de zandwinning. Maar goed, afspraak is dus afspraak. Maar dat blijkt niet voor iedereen te gelden. De ene afspraak is in deze gemeente de andere blijkbaar niet. 

Afspraken vergeten te maken

Met de bouwer van het strandpaviljoen annex zwembad zijn indertijd blijkbaar afspraken gemaakt, maar die zijn niet bepaald helder, hakkelde de nieuwe wethouder die het moet hebben van de overlevering. Van de overlevering? Leven we hier dan in een bananenrepubliek waar afspraken gewoon niet op schrift zijn gesteld? Niet voor te stellen, maar dat is dus blijkbaar het geval. Ze zouden worden opgeschreven, maar dat is vergeten of zo.

Eigenaar Mondeel kreeg elk jaar wel 18.000 euro voor het schoonmaken van het strand, maar deed dat niet. Het viel niemand op, behalve partijen die doorgaans altijd wat kritischer zijn. Vragen er over leverden vage antwoorden. 

Beeld van de tijd

Want zo zegt het college: we moeten de gemaakte afspraken zien in het beeld van de tijd. De voormalige gemeente had dringend behoefte aan een (vervangend) zwembad en jeetje daar stond een held op en die regelde dat zo maar even. En aan die daad doe ik ook niets af. De man heeft er iets moois neergezet. Dat daarvoor elk jaar wel een substantieel bedrag wordt overgemaakt, daarover rept niemand van de coalitiepartijen.

Onkies

De VVD vond het zelfs onkies om in het openbaar te praten over geheime afspraken die gemaakt zijn met een ondernemer. Volgens mij is het onkiese aan deze hele situatie dat er een dikke ton geld is uitgegeven aan iets waar nooit een prestatie voor is geleverd. Maar nog onkieser vind ik het dat er dus een slapend college zat dat blijkbaar afspraken die gemaakt zouden worden niet heeft gemaakt en vervolgens daar 8 jaar ook niet naar heeft gekeken.

Fout op fout

De hele gang van zaken is een farce en getuigt van fout op fout. Nog erger vind ik het dat al die partijen die zo vasthouden aan het maken van afspraken het niet nodig vinden om dat geld terug te vorderen. Dat ze het ook niet nodig vinden om op een fatsoenlijke manier aan Mondeel te vragen om dat geld dan toch terug te geven. Afspraken dus van dat soort. 

maandag 10 juni 2019

Van driehoog achter naar twee laag beneden




Gekscherend zeg ik wel eens dat we van driehoog achter komen. Niet de meest voorname benaming voor het huis waar je bijna 20 jaar in hebt gewoond, maar het typeert het wel een beetje denk ik. Een beschimmelde badkamer omdat hij inpandig was. Een innie mini balkon waar je net met 2 man kon zitten. Leidingen die overal zichtbaar waren en een huis dat niet bepaald heel logisch was ingedeeld. Maar toch, het was eerst mijn huis en vervolgens ons huis. Met alle herinneringen van dien. De mooie, maar ook de minder mooie.

Huis met snufjes

Inmiddels wonen we twee laag beneden zeg maar. In een bijna nieuw huis, met allerlei snufjes (waar ik de helft trouwens nog steeds niet van begrijp. Zo rook de wasmachine naar brand als ik hem aanzette en kwamen mijn jurkjes er uit als babykleding. Bleek dat er een warmwater kraan in de woning zit die bijna kokend water in de wasmachine laat lopen. Niet helemaal de bedoeling voor de was die normaal gesproken in de Robijn moet, maar goed al doende leert men. En overal floepen lichten zomaar aan. Loop je de gang in, dan sta je in het licht. Loop je naar boven dan hoef je het lampje niet aan te doen. Overigens floept hij daar boven net zo hard weer uit en sta je mooi in het donker. Verder is er een ingenieus systeem dat zorgt voor de verwarming. Soms wel iets te goed als we het goed begrijpen. Buren hebben het in de zomer wel eens dik in de 40 graden in de woning en die hitte is blijkbaar dan moeilijk te verdrijven.)

Hoeveel Boeddha´ s heb je nodig om gelukkig te zijn? 

Maar twee hoog beneden liep ik wel tegen hetzelfde aan als driehoog achter.  Ik begreep zelfs niet hoe we alle spullen uit dat naar ons idee kleine huisje in die grote woning met 4 slaapkamers en een grote woonkamer, tuin en zolder kregen. Want werkelijk: daar hadden we voor alles plek. En hier hebben we het idee dat het er niet in past. Daarbij moet ik misschien wel iets aantekenen: ik kan slecht iets weggooien. Wie weet komt dit of dat nog van pas, van dat soort gedachten. Lief wordt er wel eens gek van: hoeveel Boeddhabeelden wil je in de kamer hebben vraagt hij om je daar prettig bij te voelen? Waarop ik hem dan vraag hoeveel schoenen hij nodig heeft voor 1 paar voeten. Touché.

maandag 3 juni 2019

De Gale Hamkestraat is als Atlantis: een catastrofe is nabij



De Gale Hamkestraat is als Atlantis: de straat gaat aan een catastrofe ten onder. Niet door vulkanen of iets mysterieus overigens: menselijk ingrijpen, maakt dat de straat binnenkort passé is. Kan dat zomaar vraag ik me af: een straat laten verdwijnen? Volgens de stukken van de gemeente wel, nu de woningcorporatie de woningen daar wil slopen en er geen nieuwe voor in de plek wil zetten. De gemeenteraad mag er nog wel iets van vinden, maar als die akkoord is dan gaat daarmee weer een stuk geschiedenis verloren.

Walvisvaarder

Overigens is Gale Hamke nooit een inwoner van Lemmer geweest.  Hij kwam wel uit de buurt, namelijk uit Rijs en woonde ook in Stavoren. Maar hij was ook een held, want hij redde in 1639 bij Spitsbergen 20 van de 86 manschappen die daar verongelukten met hun walvisvaarder. Ook ontdekte hij in 1670 een baai aan de oostkust van Groenland die naar hem werd vernoemd.

Lieflijk hofje

Maar de Gale Hamkestraat is vooral zo´n hofje waar je sympathie voor hebt. Dat lieflijk aandoet, dat net even anders is dan andere stukken van Lemmer.  Dat open is in een straat die verder helemaal op slot zit. Dat een eigen stuk groen heeft, met eigen parkeerplekken en met een eigen hondenveldje. Maar dat dus helemaal gaat veranderen. De straat gaat weg, het groen maakt plaats voor rijtjeswoningen en daar waar ons huisje zo lang gestaan heeft, komt blijkbaar weer iets groens. Of dat laatste logisch is, weet ik niet. Waarom niet het groen zo laten en dan op de plek waar wij woonden aan de Parkstraat dan huizen neerzetten zegt mijn kippenverstand.

Weer 16 woningen weg

Mijn kippenverstand (sorry kippen), zegt me ook dat het waarschijnlijk niet logisch is om weer 16 woningen uit het arsenaal te halen, wat nu dus wel het plan is. Wij hadden geluk dat we op een voorrangslijst stonden; daarmee lieten wij 121(!) andere gegadigden achter ons en kregen we een woning die we te gek vinden. Nu zullen al die 122 mensen niet urgent op zoek zijn naar een woning, maar als ik naar de aantallen mensen kijk die op een huis reageren waar ze graag in zouden willen wonen dan is dat aantal toch redelijk schrikbarend.  En als je wel dringend op zoek bent is het helemaal een drama om aan de bak te komen, want of je nu met kinderen op straat komt te staan of niet – woonruimte is er niet. Volgens mij kunnen we dat de mensen, maar ook Gale Hamke niet aandoen.