maandag 5 februari 2024

Zo’n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn



Het liedje Ja zo’n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn zat al dagen in mijn hoofd. Dat was al ontstaan toen ik van iemand een bericht doorgestuurd kreeg over een open dag van het cruiseschip dat hier in Lemmer lag. Ik had wilde fantasieën over een soort Love Boat achtige taferelen. Dat komt dan misschien ook omdat die serie weer op tv is en ik hem vroeger opvrat. Als je die serie bekijkt lijkt alles zo simpel: Judy had nog gewoon slap haar. De kapitein was eigenlijk een heel normale man en er waren dan wel allemaal intriges daar aan boord, maar die liepen altijd goed af. Er was geen raar geweld, de drankjes waren gewoon en iedereen zag er nog naturel uit. 

Nijlcruise

Ooit maakte ik een Nijlcruise door Egypte. In de dieselstank voeren we de Nijl over, gooiden ze ons allerlei producten toe vanaf het water, bezochten we de Nubiërs en zagen we hoe belangrijk die Nijl was voor de landbouw eromheen. 

Op de open dag van de Feenstra cruise boot was het scenario een beetje anders: het was donker en wat guur aan de kade van Lemmer. Aan de overkant werden grote boten gebouwd, het zonnedek had geen zon, want die was er niet. En toen we dachten dat we bij de whirlpool aankwamen, bleek dat een soort lichtkoker te zijn. (Zo’n jacuzzi had de Love Boat dan wel weer. Die boot op de Nijl trouwens ook echt niet hoor, maar dat terzijde). 

Jong bezoek

Met mijn nichtje die net de 20 aantikt betraden we het cruiseschip. Daar werd vooral zij vol interesse aangestaard, want waarschijnlijk krijgen ze niet heel vaak zulk jong bezoek. We vonden het wel vermakelijk, maakten grapjes dat ze haar wel een paar keer gratis op cruise konden meenemen.  Zodat ook jonge mensen interesse zouden hebben voor deze bijzondere manier van vakantie vieren. In Egypte hebben we op zo’n boot de grootste feesten meegemaakt trouwens en toen was ik vele jaren jonger. Het kan dus wel. Ook deden we aan cruiseschiphoppen: dan gingen we van onze toch wat minder luxe boot naar eentje waar de trapleuningen bijna van goud waren. Gewoon over de loopplank van de ene boot naar de andere. En waar we in een echte disco de voetjes van de vloer gooiden en eigenlijk heel stiekem onze gewone boot dan toch wel het leukste vonden. 

Speuren naar de suites

Aan boord in Lemmer was het net een speurtocht. We voelden ons als kinderen op zoek naar een schat: waar vinden we de grootste en meest luxe suites en wat bieden die ons dan? Alle kamers waren heel erg netjes en van alle gemakken voorzien, maar toen we dan eindelijk de suite hadden gevonden zeiden we dat we daar echt wel, ja echt wel een week of twee in zouden kunnen verblijven. En in het restaurant zagen we ons al zitten aan een captains dinner en mooie gerechten. En die bar? Ja die bar die riep onze naam.….Totdat iemand in het Fries om een drankje vroeg, de chef vroeg of het ook in het Engels kon en het antwoord vervolgens was dat er alleen maar koffie en thee was. (Wel met heel veel verschillende lekkernijen).  Niet vreemd overigens, want ja wij wilden ook wel op die druilerige dag een mooi glas wijn, maar daar is zo’n gratis open dag natuurlijk niet voor. Ook maakte het duidelijk dat je het op zo’n internationaal cruiseschip niet zo ver schopt met het Fries: dat spreekt het personeel natuurlijk niet. 

Lemster wike op de cruiseboot

Het mooie was wel dat het net Lemster wike was. Heel Lemmer (nou ja zo’n beetje heel Lemmer) was uitgelopen om te kijken hoe je vanuit ons eigen prachtige havenplaats met de love Boat naar andere bestemmingen kon varen. We kwamen elkaar tegen in kamers, in het restaurant, bij het koffie-, en theedrinken met een keur van lekkers en op dat befaamde zonnedek. Het leek bijna een reünie. 

Toen dacht ik:”Hoe leuk zou het zijn als we gewoon met z’n alleen gaan? Dat we daarna met elkaar Düsseldorf, Bonn, Rudesheim en Koblenz ontdekken. Dat we elkaar ’s ochtends zien met de slaap nog in de ogen en nog net niet de pyjama nog aan. Dat we ’s avonds heerlijk aan de bar hangen met z’n allen alsof het de British Pub is. Maar dan een varende variant. En misschien kan het skûtsje dan met ons meevaren. En de shanty’s. Ik weet het: ik draaf door. Dat komt door die Love Boat…..