maandag 10 juni 2019

Van driehoog achter naar twee laag beneden




Gekscherend zeg ik wel eens dat we van driehoog achter komen. Niet de meest voorname benaming voor het huis waar je bijna 20 jaar in hebt gewoond, maar het typeert het wel een beetje denk ik. Een beschimmelde badkamer omdat hij inpandig was. Een innie mini balkon waar je net met 2 man kon zitten. Leidingen die overal zichtbaar waren en een huis dat niet bepaald heel logisch was ingedeeld. Maar toch, het was eerst mijn huis en vervolgens ons huis. Met alle herinneringen van dien. De mooie, maar ook de minder mooie.

Huis met snufjes

Inmiddels wonen we twee laag beneden zeg maar. In een bijna nieuw huis, met allerlei snufjes (waar ik de helft trouwens nog steeds niet van begrijp. Zo rook de wasmachine naar brand als ik hem aanzette en kwamen mijn jurkjes er uit als babykleding. Bleek dat er een warmwater kraan in de woning zit die bijna kokend water in de wasmachine laat lopen. Niet helemaal de bedoeling voor de was die normaal gesproken in de Robijn moet, maar goed al doende leert men. En overal floepen lichten zomaar aan. Loop je de gang in, dan sta je in het licht. Loop je naar boven dan hoef je het lampje niet aan te doen. Overigens floept hij daar boven net zo hard weer uit en sta je mooi in het donker. Verder is er een ingenieus systeem dat zorgt voor de verwarming. Soms wel iets te goed als we het goed begrijpen. Buren hebben het in de zomer wel eens dik in de 40 graden in de woning en die hitte is blijkbaar dan moeilijk te verdrijven.)

Hoeveel Boeddha´ s heb je nodig om gelukkig te zijn? 

Maar twee hoog beneden liep ik wel tegen hetzelfde aan als driehoog achter.  Ik begreep zelfs niet hoe we alle spullen uit dat naar ons idee kleine huisje in die grote woning met 4 slaapkamers en een grote woonkamer, tuin en zolder kregen. Want werkelijk: daar hadden we voor alles plek. En hier hebben we het idee dat het er niet in past. Daarbij moet ik misschien wel iets aantekenen: ik kan slecht iets weggooien. Wie weet komt dit of dat nog van pas, van dat soort gedachten. Lief wordt er wel eens gek van: hoeveel Boeddhabeelden wil je in de kamer hebben vraagt hij om je daar prettig bij te voelen? Waarop ik hem dan vraag hoeveel schoenen hij nodig heeft voor 1 paar voeten. Touché.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten