We waren tieners en zaten in ons eerste jaar op de openbare
mavo in Lemmer. We hadden tot dan heel traditioneel onderwijs gehad. Rijtjes
vermenigvuldigen in je geheugen stampen, teksten goed leren doorgronden, spellingsregels.
Met discipline geleerd en ons hele leven wat aan gehad. Maar niet zo dat je je
eigen emoties vrij baan mocht geven.
Janis Joplin
En toen stond hij daar opeens voor de
klas. Eije Wiersema. Een grote man met een grote bril voor een klas vol tieners
wiens hormonen met hun aan de haal waren. Een man met een behoorlijk
stemvolume. En met een heel eigen stijl van lesgeven. In de eerste les liet hij Janis Joplin op ons
los. Sommigen hadden wel van haar gehoord, maar de meerderheid hield het bij
het toen zo populaire Abba.
Vrije expressie
De les met Janis Joplin herinner ik me nog als de dag van
gisteren. Hij zette de plaat op (ja, cd´s waren er toen nog niet) en vroeg ons
aan vrije expressie te doen. Vrije wat? Laat je gaan zei hij. Zing mee, dans en
laat daarmee zien wat je voelt. Schreeuw net als Janis doet. We zaten elkaar
aan te kijken en geen van ons durfde het aan. We vonden het gek, we schaamden
ons om dat te doen. En hij doordrong ons van het feit dat er niets mis is met
je emoties omtrent van alles en nog wat, maar ook niet als het gaat om muziek, teksten
in muziekstukken of je eigen gedachten. Maar dat besef kwam pas later.
Hij durfde wel
Op die
dag durfde niemand zijn ware gevoelens over deze specifieke muziek te laten
zien. Laat staan dat er iemand durfde te dansen, te bewegen op de muziek. Maar
hij wel. Hij liet zijn grote lichaam meebewegen, schreeuwde dingen toen Janis ook
schreeuwde. In mijn beleving zei hij er ook nog iets bij als ´Wees vrij´ of ´Voel
je vrij´, maar dat kan ik me ook ingebeeld hebben. Hij maakte op mij in ieder
geval veel indruk en is dat blijven doen. Ook nadat ik de mavo al lang had
afgesloten vond ik het een eer om met hem te praten. En ik leerde van hem dat
het goed is om vrij te zijn en je vrij te bewegen.
Een paar weken geleden zag ik zijn overlijdensbericht staan.
Vrijheid dacht ik. Dat gaf je ons. En ik zette Janis nog een keer op. Voor vrije
meester Eije. Die volgens mij al jaren geplaagd werd door een nare aandoening, maar hopelijk al die tijd zijn vrijheid heeft kunnen behouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten