Het hoge woord was er eigenlijk uit. En het kwam uit alle kelen van de gemeenteraadsleden. Niet uit de mond van iemand die ze toch al moeilijk vinden van een in hun ogen te sociale partij: nee alle fracties waren er nu opeens klaar mee. Waarmee? Met de communicatie binnen de gemeentelijke organisatie. Die deugt namelijk niet. Of laten we het aardiger zeggen: er schort hier en daar echt flink wat aan. En nu zelfs de burgervader het benoemd heeft in zijn blog, wordt het toch wel heel echt. Voor mij was het dat overigens al heel erg lang. Door de jaren heen, heb ik te veel gefrustreerde mensen gesproken die zich niet serieus genomen voelden of waarvan zaken op miraculeuze wijze waren verdwenen. En dan ging het niet om een louche pandjesbaas of een onderwereldfiguur, waarbij je dat misschien zou verwachten. Het ging om ons eigen gemeenteapparaat,
Mensen krijgen
helemaal geen antwoord als ze iets opsturen, iets willen of juist niet willen.
Of het verdwijnt op wonderbaarlijke wijze (mijzelf ook al een keer gebeurd.
Toen moest ik het maar persoonlijk afgeven, want mails kunnen kwijtraken, zo
luidde het oordeel. Ik dacht juist dat iets dat tussen een stapel papieren
ligt, veel gemakkelijker kwijtraakt, maar daar zat ik dus helemaal mis mee.) Mensen worden bovendien niet serieus genomen
als het niet uitkomt, ze krijgen veel te laat een antwoord of een antwoord dat
nergens op slaat.
Jullie moeten luisteren!!!
Ik zat te kijken naar zo’n digitale uitzending waarin dit
alles werd besproken en wilde bijna door mijn eigen microfoon schreeuwen:”Maar er
wordt ook veel te weinig naar de burger geluihuisterd”. Maar dat mocht ik
natuurlijk niet.
En zonder ons als media op de borst te willen slaan, maar
vaak komt er pas actie als wij een keer in het geweer komen. Dan wordt het
onderwerp blijkbaar breder uitgemeten, gaan ook andere media moeilijke vragen
stellen en zo gaat het balletje dan rollen. Maar waarom vraag je je af? Waarom wordt
iemand die al talloze brieven heeft geschreven en net zoveel telefoontjes
gepleegd, pas gehoord als wij er een artikel over publiceren? Of als een
raadslid het aankaart?
Het lijkt op een systeem
Zo zou het toch niet moeten werken in een gewone
democratische structuur? Dat we afgelopen week zagen dat het op nationaal
niveau dus ook mooi rommelt, verbaast mij niets. Ik heb door de jaren heen al
flink wat zaken zien gebeuren waarvan ik dacht:”Is dit echt waar? Is dit geen slechte
droom waar ik zo wakker uit wordt?” En nee, ik zeg echt niet dat het overal
fout gaat. Natuurlijk zijn er ook heel veel zaken die ongelofelijk goed gaan.
En mensen maken nu eenmaal fouten, ook dat is geen ramp. Maar als er een
patroon in fouten lijkt te zitten, dan word ik achterdochtig. Dan lijkt het op
een systeem. En dachten we niet dat we die altijd alleen in heel andere landen
zagen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten