Mijn lief zoekt werk. In mijn tijd betekende dat in de krant
kijken naar sollicitaties, naar het uitzendbureau en naar het arbeidsbureau.
Instanties die al heel lang niet meer bestaan of waarvan het op z´n zachtst
gezegd niet gewenst is om langs te komen. Als je voorstelt dat het misschien
aardig is om even je gezicht te laten zien en in een gesprekje aan te knopen,
sturen ze nog net niet een kogel door je telefoon. Bezoek niet gewenst, dat is
tegenwoordig de instelling. Je solliciteert in deze moderne tijd via het
internet. Met een knop. Daar moet je op drukken en je moet van alles uploaden.
En dan weten ze aan de andere kant van de computer of jij geschikt bent of
niet, Het is net als een dokter die de diagnose kan stellen door de telefoon
zonder je opgezwollen been te zien.
Belachelijk hoge opleiding voor het simpelste baantje
Bovendien moet je tegenwoordig voor het bakken van een
frietje al bijna een universitaire opleiding hebben. Werken bij een chips
fabriek in de omgeving bijvoorbeeld. Ervaring met groente, handig zijn en
bereid om verschillende diensten te draaien. Hoewel aan al die eisen wordt
voldaan, volgt er toch een afwijzing. Bijna een maand later staat de vacature
voor de bijna gouden chips nog steeds online. Blijkbaar is er niemand die
geschikt is om van groenten chips te maken. Of is de website misschien toch wat
achterhaald en wordt op die manier getoond dat er werk is terwijl het er niet
is?
Onwerkbare websites van uitzendbureaus
En wat te denken van websites van uitzendbureaus die
volledig onwerkzaam zijn? Geef je als zoekterm Lemmer in en dan een werkgebied
van 30 kilometer sturen ze je door naar vacatures die in Zeeland of Limburg
liggen. Heel handig. Misschien is dit dan een beter medium. Mijn man zoekt
werk. Hij is ICT-er met veel ervaring op het gebied van netwerken. Maar hij kan
ook heel veel andere dingen, wil hard werken en is gemotiveerd. En ja hij komt
graag langs voor een gesprek. Wel zo handig zo´n gezicht en even een praatje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten