Brand

Hoewel we in de gemeente allerlei leuke initiatieven zien ontstaan, blijft het een rare tijd. Dat mensen elkaar zo mooi helpen is geweldig. Dat er saamhorigheid is fantastisch. En misschien was het ook wel nodig dat we dat gingen inzien. Dat niet alles zo vanzelfsprekend is als we altijd gedacht hebben. En totaal niet maakbaar. En dan leven we ook nog in een land waarin we de luxe hebben van redelijke medische voorzieningen. 

Schandalig hoe zorgpersoneel wordt behandeld

Redelijk, want ik vind wel dat het eigenlijk voor een land als Nederland redelijk schandalig is dat verzorgend personeel zo weinig beschermd wordt. En dat de regels tot nu toe ook soms wel heel apart waren. Waren wij grieperig en snotterig dan was het devies binnenblijven. Zorgpersoneel  in verpleeg- of verzorgingstehuis moest dan gewoon door. Zonder test. Zonder voorbehoud. Dat is niet te rijmen.  

Mail aan de GGD

Ik mailde deze week de GGD ook om te vragen of ik in januari al besmet kon zijn in Oostenrijk. Daar waar later een enorme besmettingshaard was. Maar ik ben 2 weken doodziek geweest. Op mijn mail kreeg ik een heel vreemd antwoord terug. Sterkte en lekker binnenblijven. De mail was dus helemaal niet goed gelezen.  Want we zijn al bijna 3 maanden verder. En ja ik heb 2 weken binnen gezeten. Maar dat was toen. Omdat ik niet anders kon. Maar dat deed er blijkbaar niet toe. Ook niet dat we met bussen vol zieke en hoestende Friezen terug zijn gekeerd naar diverse plaatsen in het Heitelân. Terwijl het mij redelijk intelligent leek met die data wel wat te doen. Of misschien te testen op antistoffen.   

Brand: je levenswerk in rook op zien gaan

Op het moment dat ik hierover nadacht, woedde er brand bij ijssalon Iiskâld in Lemmer.  Gelukkig zonder dat er mensen bij gewond raakten. Maar net gestart met het concept van ijsjes brengen, krijg je als bedrijf de volgende tik weer te verduren. Je levenswerk tot de grond aan vernield zien worden in een tijd waarin het toch al enorm sappelen is: hoe doe je dat? En dan geven de ondernemers zelf aan dat ze de schouders er onder zetten en bedanken ze de brandweer dat omliggende panden gespaard zijn gebleven. En dat toont in mijn ogen precies hoe deze mensen in elkaar steken. Betrokken, ondernemend en positief. Altijd klaarstaan voor de ander en de gemeenschap. Onze senioren vertroetelen met wat lekkers. Kinderen trakteren. Nooit te beroerd om de handen uit de handen te steken bij evenementen. Maar ook gewoon heel menselijk door te vragen hoe het met iemand gaat. Ik hoop daarom dat diezelfde gemeenschap hen nu ook weer helpt bij de wederopbouw van hun zaak.  Want dat verdienen ze.