Geluk zit hem in een goed gevulde koelkast en een mooi interview

 

Het valt mij op dat mijn beroepsgroep zich wel heel goed bewust is van de gevaren van corona. Er zijn tegenstanders van virus en regelgeving die ons verwijten dat we weet ik veel wat voor complotten hebben gesmeed: we hebben er voor gezorgd dat pedofielennetwerken bestaan en klaarblijkelijk iets met dat virus te maken hebben. We hebben er voor gezorgd dat er helemaal geen ziekenhuisbedden vol met mensen liggen. Nog even en het is onze schuld dat er een virus is. Oh nee, want die mensen geloven niet dat er een virus is.

Test2

Enfin, hoe het ook zit: het merendeel van mijn directe collega´s heeft al meerdere keren een stok in neus en keel geduwd gekregen. Omdat we vaak op pad zijn en we ons niet kunnen permitteren om mensen te besmetten, zo vinden we. Ook ik heb inmiddels test 2 achter de rug. Die wat onaangenamer was dan de eerste. Deze dame telde af tot 5 terwijl ik door het raam van de auto keel en neus moest tonen. Ik heb vervolgens een halve dag alleen maar geniesd. Maar enfin, de test was negatief, kwam per DigiD bericht binnen, dus dat maakte dat ik weer naar buiten mocht.

Naar de supermarkt

Ik toog daarom vanavond voor het eerst weer naar de supermarkt in Lemmer. Laat, want dan zijn er niet zoveel mensen. Maar ik had een week onder een steen gelegen dus toen ik daar om kwart voor 8 aankwam, werd er al van alles naar binnen gesjouwd. Om 8 uur alles dicht. Oh ja, vergeten. Vanwege boze mensen die dan geen alcohol meer mogen scoren. Dus ik race met beslagen brillenglazen en briefje in de hand tussen alle schappen door. Maar zag daarna tot mijn grote plezier dat de supermarkt verderop wel na 8 uur nog open was. Dus ook daar nog naar binnen. 

Winkelen voor kwetsbaren

Tijdens het winkeluur voor kwetsbaren ook nog. Zoals ik ook vaak wordt gezien, omdat ik ooit ziek was. Maar waarbij ik nu denk dat ik niet zoveel zaken heb die mij extra kwetsbaar maken. Een waar genot trouwens dat winkelen tijdens zo´n uur. Met gepaste afstand en mondkapje op inkopen zodat je er weer een week tegen kunt. 

Ik word gelukkig van eten

Al in de winkel werd ik gelukkig. Al die heerlijkheden in een redelijk prettige setting. Biologische melk en roomboter, panna cotta voor lief, fruit, brood, broodbeleg, rijst, groente, gerookte zalm, olijven, roomijs (ook alweer voor lief), koffie, nootjes, biologische pindakaas voor de Afrikaanse stoofpot. Ik stopte het vervolgens in koelkast en diepvries (daar waar ook biologisch vlees van de boer ligt). Daar waar ook een pan met draadjesvlees stond en de eigen gemaakte soep met een biologische soepkip erin. En ik  dacht:`Dit is geluk.` Genoeg te eten, een dak boven je hoofd en de kachel die brandt. 

Olga Zuiderhoek

Toen was er vervolgens ook nog een interview met Olga Zuiderhoek op de tv. Die ik altijd immens heb bewonderd. Om haar spel, om haar manier van praten en ook wel om haar uiterlijk. Ik vind het een intrigerende vrouw. Ik zag haar met een Franse slag het graf van haar man wat opruimen, bloemen van vriendinnen in een halve plastic fles zetten en vertellen dat het monument dat hij gekregen had, helemaal niet zo groot had moeten zijn. En dat ze daar later ook kwam te liggen, maar ja dat als je dood bent dat eigenlijk ook niet zoveel uitmaakt. Maar ook dat ze van haar moeder had geleerd dat je eerst alleen moest kunnen zijn, voordat je met een ander kunt samenleven. Ik genoot. En dacht opnieuw: Ook dit is geluk. Zelfs in coronatijd.