Welkom in cougartown

Ik denk dat mijn oren een vergissing maken als het meisje bij het brood haar vraag stelt. Ik kijk daarop naar mezelf, ik kijk vervolgens naar mijn man. Zijn kleur en mijn kleur zijn toch wel heel erg verschillend constateer ik opnieuw. Zo verschillend dat een familieband er niet in zit. De vraagtekens poppen waarschijnlijk boven mijn hoofd uit. Nee, meisje ik ben niet zijn moeder antwoord ik.

Of ik zijn begeleider ben?

Waarom ben ik nog verbaasd vraag ik mezelf af. Alle varianten zijn toch al de revue gepasseerd. Of ik zijn begeleider ben. Alsof hij begeleiding nodig heeft en aan een aandoening lijdt of zo. Het zal wel het leeftijdsverschil zijn, maar kunnen mensen dan niet out of the box denken? Moet dan alles wat ze zien zo zijn zoals zij vinden dat de wereld in elkaar moet steken. Een beetje grumpy fluister ik manlief vervolgens toe wat ze zei. Hij mompelt nog wat dat ze haar eigen moeder bedoelt, maar nee daar trap ik niet in.

Het is ons leven

Hij blijft overigens altijd enorm rustig onder dat soort zaken. Het gaat ze niks aan zegt hij altijd. Het is ons leven. En natuurlijk vraag ik wel eens waarom hij niet voor een jonger exemplaar kiest. Zijn antwoord is ontroerend. Jij zag me zoals ik werkelijk ben. Je gaf er niet om dat ik uit een derde wereld land kwam. Als die jonge meisjes me daar hadden gezien, hadden ze dat nooit gedaan. En nu zouden ze dat nog steeds niet doen. Pas als ik het gemaakt heb, dan zou dat wel zo zijn. Of ze zien alleen mijn uiterlijk. Een mooie man (want ja hij is zich echt wel bewust van zijn prachtige uiterlijk).

Oudere vrouw met jongere man

Oud en jong is bovendien niet echt een issue in zijn land. En ik vraag me ook af of een jong meisje hem aankan. Want in veel opzichten is hij duizend keer meer volwassen dan de ‘volwassen’ mannen waar ik relaties mee had. Die gingen er vandoor zodra het moeilijk werd, op zoek naar een ander exemplaar. Inwisselbaar ben ik niet voor mijn hubby. Als we ergens zijn waar jonge meisjes zich duidelijk aan hem opdringen, wil hij weg. En wij delen alles. Overal wordt over gesproken, we zoeken samen altijd naar een oplossing, we hebben kortom een goed leven samen.
Daarbij hoop ik, nee denk ik dat ik nog jong van geest ben. Idiote dingen doen samen, dansen in de kamer, lachen, gieren en brullen.

Ik ben zijn vrouw

En na die ontmoeting bij de broodcounter: ik laat er tegenwoordig geen misverstand meer over verstaan. ‘Ik ben zijn vrouw,’ zeg ik tegenwoordig tegen iedereen die het wel en ook niet wil horen. Vorige week zei iemand op een beurs daarop:’Goed dat je het zegt. Ik zal niet met hem flirten.’ Maar het leuke van die ontmoeting was, dat degene die het zei een man was. Die we later met zijn vrouw bij de Ikea tegenkwamen. Zo kan het dus ook.