Noflik?

Het verhaal van de Fryske Marren lees ik in een krant die we allemaal hebben gekregen. Kleurryk, aktyf, noflik en mei-inoar staat er. Een gemeente van mogelijkheden, waar je alle ruimte hebt lees ik verder. Om te ondernemen, te wonen en je te vermaken. In een kleurrijk landschap met een grote verscheidenheid. Het klinkt als een klok. Maar dat is natuurlijk ook heel gemakkelijk gedaan op papier. De praktijk vind ik toch een stuk weerbarstiger.

De ambities die er zijn worden al direct afgezwakt op de eerste pagina. Omdat vooral de kosten in het sociaal domein hoger uitvallen dan tot nu toe begroot, staat er letterlijk. Er staat niet dat de gemeente de 3 miljoen die er te kort was, maar ze wel had gekregen van het rijk,  in asfalt heeft gestopt. Dat B&W kostte wat het kost de zandwinning voor de kust van Gaasterland door wil laten gaan. Toch stelt de verantwoordelijk wethouder in ‘zijn’ interview dat hij nooit kostte wat het kost aan zijn eigen standpunten zal vasthouden. Hij vindt het belangrijk zijn visie aan anderen te toetsen en weegt alle argumenten mee. Dat staat volgens mij haaks op wat hij in vergaderingen laat horen.

Jongeren dorpen uit gejaagd

De plannen van de andere wethouders klinken ook allemaal als een klok. Ondernemers de kans geven, woningen voor starters in zowel de sociale huursector als de koopsector. Maar ik hoor constant andere geluiden: Dat het helemaal niet zo gemakkelijk is om te ondernemen. Vooral de kleinere dorpen hebben een gebrek aan bedrijventerreinen, terwijl ze die nu net nodig hebben om mensen perspectief te bieden. Maar die kleinere dorpen hebben ook gebrek aan bouwgrond. Plaatselijk belangen luiden zelfs de noodklok: onze jongeren worden de dorpen uitgejaagd laten ze weten.

Een welzijnsorganisatie die de zak krijgt. Wordt niet genoemd.

Damage control

Damage controle noem ik de werkwijze vaak. Op vragen geen antwoorden krijgen, of een vraag stellen en dan een half uur later een persbericht krijgen met een wenselijk antwoord (ongeschreven regel is dat de pers die een vraag stelt, zelf eerst dat antwoord krijgt). Helemaal geen antwoord krijgen op vrij dringende vragen als pers. Maar ook: telefoontjes krijgen van mensen die via een soort van mol hebben gehoord dat we op onderzoek uit waren. Wat niet kan, wat niet hoort. Noflik? Nou nee niet bepaald.