Een vloek op de Wildeman?

Ik morrel aan de deur en mijn zakenrelatie staat naast me te drentelen. We hadden afgesproken bij de Wildeman, maar de deur wil niet open, hoe ik ook trek of duw. Bij nader inzien lijkt het me ook vrij donker daar binnen. Ik kijk op mijn telefoon of ik kan bellen en zoek de website, maar ook die werkt niet meer. Ik krijg een blanco pagina. Daar is iets aan de hand besef ik me en ik troon mijn zakelijke gast mee naar een ander etablissement. Beetje lullig is het wel om zo voor een dichte deur te staan, want er zit ook geen briefje op het raam. Later begrijp ik dat er problemen zijn. Nee, toch denk ik.

Alweer problemen

Alweer. Schreef ik nog maar een paar jaar geleden dat ik zo blij was dat het etablissement weer open was. Dit nadat er in de jaren ervoor allerlei hele rare dingen mee waren gebeurd. En nu, nu is het weer foute boel. Het lijkt wel alsof er een vloek op rust, bedenk ik bij mezelf. Thuisgekomen zie ik dat ik weer dat ene andere huurhuis niet heb gekregen. De wachtlijst is 1,5 jaar zegt Lyaemer Wonen, maar die van mij is blijkbaar onevenredig veel langer, want ik wacht al sinds 2013 op een nieuwe woning. Ik zoek de leukste woningen uit zegt de verhuurder en die wil iedereen nu eenmaal.

Wachtlijst Lyaemer 

Nu de wachtlijst nog langer wordt doordat de statushouders ook gehuisvest moeten worden, moet ik waarschijnlijk nog langer geduld hebben. Misschien moeten we de Wildeman dan maar ombouwen tot wooncomplex, filosofeer ik. We hebben toch veel te weinig woningen en huur is een vrij vast gegeven. Dan mogen ze tijdens de Lemsterweek bij mij voor de deur wel touwtjespringen.