Ewout

Toen hij al heel erg ziek was en een zoen kreeg van een verpleegster grapte hij tegen zijn vader:`Dit is allemaal zakelijk pa.` En juist die houding, typeerde Ewout van Leuveren die op veel te jonge leeftijd min of meer werd overvallen door de dood. Met de grap beschermde hij. Nooit wilde hij dat zijn geliefden verdrietig weg zouden gaan. Daarnaast deelde Ewout graag. Als hij een dubbeltje had, deelde hij een kwartje.

Hij was net in veel rustiger vaarwater beland en had eindelijk zijn draai in het leven gevonden. Een nieuwe liefde waarmee hij fantastisch kon praten en die hem begreep. Rust in zijn hoofd. En toen: Een opgezet been. Er werd gedacht aan een infectie. Maar toen één opgezet been, twee opgezette benen werden, bleek de situatie veel ernstiger te zijn dan aanvankelijk werd gedacht. Uiteindelijk werd hij zieker en zieker en overleed sneller dan iemand had zien aankomen.

Humor

De humor bleef tot het einde. De empathie ook. Want Ewout wilde altijd goed doen. Wilde nooit iemand kwetsen. Dus werden mensen altijd weer met een grapje huiswaarts gestuurd. Ook als er onder dat grapje heel iets anders schuil ging. Met het overlijden van zijn moeder jaren daarvoor, leek Ewout zijn steun en toeverlaat te hebben verloren. Haar verlies volgde op een prachtige jeugd, waarbij het hem en zijn broer aan niets ontbrak. Maar als zoon van de plaatselijke fysiotherapeut  kregen beide het thuis niet cadeau. Daartegen rebelleerde hij wel eens. Zo mochten de nieuwe kleren nooit direct aan. Ewout  was het daar op een keer niet mee eens. En had de oude over de nieuwe aangetrokken. Maar de oude in de steeg achtergelaten. Daar werden ze gevonden door de buren. Zijn broer, die een grote invloed op hem had, had hem toen al even apart genomen en uitgelegd waarom die nieuwe kleding niet direct aan hoefden.

Maar er werden dus dingen van Ewout verwacht, zoals dat ook in andere gezinnen ging. En als er dingen van Ewout werden verwacht, loste hij zo´n verwachting ondanks dat hij ook vaak zijn eigen gang ging, toch ook graag in. Het was zijn sterkste punt, maar tegelijkertijd ook zijn achilleshiel. Zo bestierde hij een toprestaurant en dat was lange tijd zijn stokpaardje. Tot opeens het besef kwam: Is dit het nu?

Ewout verkocht je een steen voor een klomp goud

Vervolgens stonden bedrijven voor hem in de rij. Bedrijven weer op poten zetten, hoge doelen halen, het was hem op het lijf geschreven. Ewout kon je een steen voor een klomp goud verkopen. Dat had vooral te maken met zijn enorme empathische vermogen. Hij kon invoelen als geen ander, hij kon anticiperen als geen ander. Maar die hoge doelen nekten hem ook. Die snelle wereld, met even snelle kostuums en auto´s zaagden aan de poten van zijn wankele evenwicht.

Op zijn laatste reis maakte het kostuum op aanraden van zijn nieuwe levenspartner dan ook plaats voor een simpel poloshirt. Symbolischer kon het eigenlijk niet. En de kaart zei het allemaal:`Een mooi mens is van ons heen gegaan.´