dinsdag 29 juni 2010

Mooie benen


Ik heb ze. Mooie benen. Het is misschien arrogant om dat van jezelf te zeggen, maar die poten onder mijn lijf mogen er zijn. Dat dacht ik gisteravond toen ik naar mijn heilige onderdanen zat te kijken tijdens een urendurende raadsvergadering. Ze zijn bruin geworden van een weekje Terschelling, ze staken niet in enige bekleding en ze staken rank en slank naar buiten. Piepten onder een leuk jurkje vandaan. De hoge hakken hielpen, zeker, maar toch. Ik keek wat verliefderig naar mijn eigen benen en dacht:"God wat heb ik mooie benen. Bedankt daarvoor wie daar ook voor gezorgd heeft. " En ik keek naar de benen van anderen en vond dat die van mij in dat hele gebouw toch de mooisten waren. En vandaag dacht ik dat weer. Toen ik op de bank lag en mijn lange onderdanen had uitgestrekt op het uiteinde van de leuning. Ik hoop dat ze houd. Net als Tina Turner, op je 70e nog hooggehakt laten zien wat je hebt. Heerlijk lijkt me dat.