maandag 30 mei 2016

We hebben het goed


Wij zijn een land van zeikerds. Ik doe er niet voor onder, want in deze rubriek heb ik ook altijd wel wat te zeuren en te mieren. Vaak is dat overigens wel terecht.  En in dit land, in deze gemeente worden soms ook oerdomme beslissingen genomen.  Waarover je dan echt moet klagen.
 Maar soms heel soms denk ik ook, wij hebben het hier goed. En dan met een hoofdletter G. Ondanks van alles.


Beroerte in het buitenland

Hoe kom ik aan dit inzicht? Door de beroerte van mijn schoonvader. Vorige week werden we opgeschrikt door een telefoontje dat zijn ene been niet meer mee wilde. Daarna begon zijn mond vreemd te vertrekken. En daar zit je dan duizenden kilometers ver weg. Een beroerte zei ik, want de tv-spotjes zijn mij niet ontgaan. 

Bloedverdunners en vaatverwijders

Ik voegde er aan toe dat hij als een gek naar het ziekenhuis moest. Voor bloedverdunners en voor vaatverwijders. Ik drong aan en aan. Maar er gebeurde niets, later naar bleek omdat er geen artsen in het ziekenhuis waren. Een bevriende tante kwam met een spray voor onder de tong. Waarop het leek dat hij zich wat beter voelde. 

Verlamd been en scheef gezicht


De volgende ochtend kon hij echter helemaal niets meer. Toen ik hem aan de telefoon had, was hij onverstaanbaar. De tocht naar het ziekenhuis werd alsnog gemaakt. Artsen gingen daar onderzoeken of hij iets aan een spier in zijn been had. Moet ik nog meer zeggen? Terwijl ik op afstand als nepdokter constateer dat het een beroerte is, zien zij dat niet eens. Laat staan dat er medicijnen zijn. Ik ben bang dat zijn verlamming en de schade door de bloedprop blijvend zullen zijn. Revalidatie is er bovendien niet. Mijn man heeft een zak aspirientjes mee die als bloedverdunners moeten dienen. En ja, dat is bitter in een wereld waarin dat echt niet meer hoeft. Dus ja, wij hebben het goed.  

maandag 23 mei 2016

Kosten. Welke kosten?

Administratiekosten, inschrijfkosten, verwerkingskosten, servicekosten. Deze week had ik ze allemaal ergens op een rekening staan en toen ik het bedrag eens optelde was dat een verrekt leuk sommetje geld. Opeens dacht ik, wat doen die mensen daar eigenlijk voor?

Administratiekosten? Betekent dit dat je betaalt om een papiertje in een map te doen? Of zijn dat de kosten voor de boekhouder? Inschrijfkosten eigenlijk idem dito. Zo moeilijk moet het toch niet zijn om iemand ergens in te schrijven. Gewoon een pen en papier of een computer en het is gepiept. Bij de een betaal je daarvoor bovendien 15 euro, bij de ander 25. Ik kan heel wat inschrijven voor dat bedrag.

Verwerkingskosten

Ook de verwerkingskosten begrijp ik niet helemaal. Zijn dat niet gewoon kosten die gemaakt worden en die eigenlijk in de prijs inbegrepen zijn? Het duizelt me inmiddels van de kosten, maar het duizelt me nog meer dat ik deze  week meer wel zo’n 100 euro heb uitgegeven aan die flauwekul. Want is het eerlijk gezegd niet gewoon een manier een manier om ergens iets vandaan te halen, dat op een andere manier niet binnen te harken was?

Die aanbieding waar nog wat bovenop komt


De aanbieding die zo leuk is dat hij toch wat minder leuk gemaakt moet worden met toch nog net even een bedragje erboven op? Of een abonnement dat ze eigenlijk niet voor dat bedrag willen verkopen, maar door er nog wat bovenop te doen dan toch net wat meer winstgevend wordt? Ik denk er hard over om ook maar administratiekosten, inschrijfkosten, verwerkingskosten en servicekosten te gaan berekenen. Wie weet kan dat ook wel in één keer. Dan heb ik die 100 euro ook weer terug.
Meisje

zaterdag 14 mei 2016

Onbeschofte grondhost van TUI

Mijn man moest door onvoorziene en vooral hele droevige omstandigheden heel snel even terug naar zijn geboorteland. Ons afscheid was dan ook triest, maar door werk kon ik niet mee. Het boeken van een vliegreis is tegenwoordig doe-het-zelfwerk. Alles zelf invoeren, zelf je plaats uitzoeken en niet te vergeten betalen, thuis al inchecken en op Schiphol ook nog zelf je bagage in het vliegtuig zien te krijgen. Je hoeft nog net niet zelf een pilotenbewijs te hebben. 

Een vraag

Maar goed soms, heb je dan toch nog een vraag. Manlief werd opgehaald, dus er moest wel iemand op het vliegveld daar staan. Op de ticket echter een vreemde tijd. We weten hoeveel uur zo’n reisje duurt, wat het tijdverschil is en hoe laat je dus zou moeten aankomen. Maar op de ticket een andere tijd. Toch maar even gevraagd bij de grondhost van Tui. Die had geen idee van tijdverschil (is dat niet al vreemd als je mensen helpt bij het inchecken?), maar pakte er  welwillend een boekje bij. Maar iemand die de bagage niet in het doe-het-zelf apparaat kreeg, kwam daar zo even doorheen fietsen. Er moest geholpen worden. En dat deed hij, sprong zo uit ons gesprek. Een moment geduld zei de best aardige grondhost nog wel. 

Nee, u mag niet door het lint en ook niet naar de balie

Maar dat moment duurde wel heel lang. Daarom maar even een van de andere dames gevraagd, die het niet bepaald druk had. Nou, nooit geweten dat iemand zo onbeschoft kon zijn. Nee, wij mochten niet door het lint lopen en we mochten ook niet naar de balie. En de tijd op de ticket? Ze ging zich niet verdiepen in het tijdverschil en het zou wel met het type vliegtuig te maken hebben dat de vliegreis nu opeens 7 uur duurde in plaats van 6 uur. En toen wandelde ze weg, ons met de mond open achterlatend. Het vliegtuig deed er overigens gewoon 6 uur over. Mijn man stond een uur voor niets te wachten.  

Tui reageert overigens wel direct nu en geeft aan dat het om een derde partij gaat die deze zaken voor hen afhandelt. Ze gaan er werk van maken. Wat dus fijn is. 

maandag 9 mei 2016

Vooruit denken

Het is een mooie eigenschap denk ik, goed plannen en vooruit denken. Weet je dat je morgen een lange rit moet maken en vroeg op moet, dan is het handig om de dag van te voren de tank al vast vol te gooien en de kleding klaar te leggen die je wilt dragen. Of je brood te smeren.  En je papieren bijeen te rapen. Bij de gemeente heb ik wel eens het idee dat dit vooruit denken niet ieders beste eigenschap is.

Want waarom moeten nu net met Lemmer Ahoy en Hemelvaart de helft van de parkeerplekken verdwijnen? Zo’n beetje de drukste tijd van het jaar en daar denken ze gewoon, ach waarom niet, haal uit die plekken en maak er een zandbak van. Bij het strand hoeft niemand te parkeren, er is immers alleen maar zeilen waar hele volksstammen naartoe komen. Met de auto ja, want als je elders woont, is lopen vaak niet een optie. Bij de Spar staat ook alleen de kermis maar, dus ook geen probleem.

Een bende op de begraafplaats

Maar ook bij de afdeling die over het afval gaat was niet zo goed nagedacht. Toen ik op Moederdag een bloemetje wilde brengen naar het graf, bleek het daar een bende van jewelste. Overvolle prullenbakken, bulten troep naast die bakken. Ook overleden moeders of misschien juist wel moeders die niet meer bij ons zijn, hebben recht op een fatsoenlijke omgeving. Zeker op Moederdag. Toen ik een klacht ging indienen zeiden ze dat het waarschijnlijk kwam omdat het Lemmer Ahoy was. Hee, dacht ik dus ze weten toch dat het Lemmer Ahoy is. Maar Moederdag waren ze volgens de dame achter de balie waarschijnlijk vergeten.   Kan gebeuren zei ze. Nee, dacht ik dat kan niet gebeuren. Niet als je een goede planning hebt en je bedenkt dat een begraafplaats voor veel mensen erg belangrijk is.

maandag 2 mei 2016

Het U dingetje

De man tegenover me die ik wil gaan interviewen is van mijn leeftijd. Of misschien nog wel jonger. Nee, zeker jonger. Misschien. Maar omdat ik dat niet zeker weet, spreek ik hem aan met u. En omdat mijn ouders me dat geleerd hebben. Omdat dit nu eenmaal fatsoenlijk is. Of u ook wat meer kunt vertellen over deze activiteit, vraag ik. 

U of jij zeggen


Zijn gezicht vertrekt een beetje. Je ziet hem bijna denken: Zo oud zie ik er toch niet uit? Ik wil het bijna zeggen, maar dan is hij me voor. Ik ben gewoon je hoor zegt hij en ja hij kan wel wat vertellen over het evenement.  Vanaf dat moment is het je en jij, maar het blijft een beetje als een soort beschuldiging tussen ons in hangen.  

Stokoud voelen


Bijna wil ik hem vertellen over vorige week. Dat ik in de kleedkamer van de sportschool stond en met een aardig meisje stond te kletsen. En dat ze opeens zei: ja, u ook een fijne Koningsdag. Ik dacht toen hetzelfde. Zo oud zie ik er toch nog niet uit? Maar in de ogen van die - wat was het, 16- of 18-jarige - zie ik er waarschijnlijk wel stokoud uit. En misschien had zij ook alleen maar hele goede manieren geleerd en twijfelde ze ook even of ze me met u of met jij aan zou spreken. Dat hoop ik dan maar. Maar het blijft wel een dingetje hoor, dat u zeggen.  Dus als ik u in het vervolg nu met jij aanspreek, accepteer dat dan als een compliment. Dat vind ik dat u, uhhh je er nog heel jong uitziet.