woensdag 24 november 2010

Mijn broertje is ziek

Vanochtend eindelijk eens een keer uitgeslapen. Al wekenlang achter elkaar krijg ik per nacht tussen de 5 en 6 uur slaap en dat is gewoon te weinig. Vandaag werd ik gewoon niet wakker. Dat is niet helemaal waar, ik werd wakker vanuit een nachtmerrie. Mijn broertje (hij is net 39 geworden maar ik ben en blijf toch altijd z'n grote zus) was weer klein. We waren ergens op een plateau met daarom heen water en hij wilde maar niet luisteren. Opeens deed hij een stap, gleed uit en verdween onder water. Gelukkig kon ik hem redden. Aan een arm trok ik hem eruit. Hijgend en puffend stond ik met een nat kind op mijn arm. Die er vervolgens weer uitsprong en het water weer inging om nog wat kledingstukken te redden. Ik ging weer op zoek naar hem, maar kon hem in het snelstromende water nergens vinden. Ik werd wakker van mijn eigen geschreeuw en heb zeker een half uur zitten bijkomen.
De angst om mijn broertje is waarschijnlijk niet uit de lucht komen vallen. Hij is ziek. Vorige week nog dacht de dokter dat het bronchitis was en kreeg hij flink wat antibiotica mee naar huis. Mijn grote sterke broer met zijn imposante verschijning lag anderhalve of twee week in bed. Piepend en kreunend. Hij had niets in te brengen. Ook zijn verjaardag werd niet gevierd, want hij sliep alleen maar. De bronchitis bleek toch iets ernstiger te zijn: astma.

Gisteren was ik even bij hem met een fruitmandje, want wij geloven in de kracht van vitamines. Hij was bleek en kortademig. Zat voor het eerst weer even een paar uurtjes op de bank. Maar had wel plannen om weer aan het werk te gaan. Wat ik onverstandig vond, want ik ben geen dokter, maar zie wel wanneer iemand te weinig adem heeft. Waarschijnlijk heb ik al die zaken in mijn droom vannacht verwerkt. Het heeft waarschijnlijk ook te maken met mijn grote angst om hem te verliezen. Mijn enige eerstelijns familielid ook nog eens kwijtraken, ik zou er gek van worden. Want het is wel mijn kleine grote broer. De verrassing die kwam toen ik 8 jaar was en waarmee ik vanaf dat moment zoooo blij ben.

dinsdag 23 november 2010

Vergaderen en vergaderen

Deze blog is van maandag, maar is op dinsdag geplaatst.

Het is nu maandagmiddag. Vanavond vergadert de gemeenteraad van Lemsterland weer. Er wacht een ellenlange agenda omdat heel veel punten van de vorige keer zijn overgeheveld naar deze bijeenkomst. En ik ben geen helderziende, maar ik voorzie een hele lange avond. Een verschrikkelijk lange avond. En ik vraag me af of die nieuwe vergaderstructuur wel werkt. Hij is in het leven geroepen om sneller klaar te zijn en om minder vaak bijeen te komen. Wat op zich een goed streven is, want er werd tot dan 3 keer in de maand vergaderd. Het punt is alleen dat die afzonderlijke commissievergaderingen vaak al tot 11 uur duurden. En nu zijn op één enkele avond maar liefst 2 commissievergaderingen en een raadsvergadering samengevoegd. In totaal nam dat voorheen altijd met elkaar zo’n 10 uur in beslag. Per maand dus. Nu hebben we eens in de drie weken een avond van half 8 tot 11 uur. Dat is dus maar 3,5 uur. En het werkt niet, mijns inziens. Soms moet het eerste gedeelte al afgelopen zijn als er nog maar enkele punten zijn behandeld. Dan wordt doorgeschoven of het raadsgedeelte begint veel later. Ergens gaat er dus iets mis in deze nieuwe structuur. Is het de voorzitter die niet snel genoeg afhamert? Zijn het de raadsleden die weigeren om korter te spreken? Om eerlijk te zijn is het een combinatie van factoren als je het mij vraagt. Het levert in ieder geval een ietwat gehaaste sfeer op die de besluitvorming nu niet bepaald in een rustige omgeving laat plaatsvinden. Moet het dan weer anders? Als er niet dingen veranderen dan zou het volgens mij weer anders moeten worden, want we hebben nu nog maar een paar vergaderingen gehad en de punten stapelen zich nu al op. Om heel eerlijk te zijn ben ik bang dat we die punten er vanavond weer niet doorkrijgen en de helft dus weer doorschuift. Waarmee op het einde (welk einde?) dus een agenda ontstaat waarvoor je wel een hele dag kunt gaan zitten. En dat was dus net niet de bedoeling. Vergaderen op hoofdpunten is een kunst dat snap ik wel. Maar een partij zou ook uitgebreid haar zegje mogen doen over zaken die er toch echt toe doen. Wat niet hoeft is dat iedere partij zegt het met de vorige spreker eens te zijn of zich aan te sluiten bij een andere partij. En als je het ermee eens bent, kun je het woord ook laten passeren. Dat kost namelijk alleen minuten die geen enkel nut hebben. Maar misschien zit ik er naast en wordt het vanavond een vergadering die heel kort duurt. Je weet het ten slotte maar nooit. Maar ik durf mijn bezittingen er niet op te verwedden.

De dag na de raadsvergadering
Het is nu dinsdag en mijn vrees is bewaarheid. Het opinierende gedeelte van de raadsvergadering (zeg maar wat vroeger de commissies heetten) liep uit tot half 10. (Terwijl dit om 9 uur klaar had moeten zijn). Ik geloof dat we tot punt 6 zijn gekomen en dat er 12 op de agenda stonden. De rest is dus doorgeschoven naar jawel, de volgende vergadering. En als we mazzel hebben schuift daarvan ook weer een heel deel door. De vergadering zelf verliep met veel afhameren van de voorzitter en een gehaaste toon. Hielp het? Niet echt. De vergadering was om 12 uur afgelopen, terwijl het streven was om uiterlijk om 11 uur te sluiten. Bovendien zaten er mensen op de publieke tribune die voor een bepaald punt kwamen en weer naar huis konden zonder dat het punt was behandeld. Bij sommigen zet dat erg kwaad bloed!! De nieuwe vergaderstructuur van Lemsterland heeft dus nog niet echt het effect dat beoogd was. En het zijn erg lange avonden op die manier.

zondag 21 november 2010

Wat valt er nog onder de basiszorgverzekering 2011?

De basisverzekering voor ziektekosten verandert in 2011 behoorlijk. Het eigen risico wordt hoger, de fysiotherapie verdwijnt tot de 12e behandeling uit het pakket en de tandarts wordt ook niet meer vergoed door de basisverzekering in 2011. Ook de pil verdwijnt uit de basisverzekering ziektekosten. De veranderingen van de zorgverzekeringen op een rij.

De basisverzekering voor ziektekosten wat voorheen het ziekenfonds heette wordt opgesteld door de overheid. Verzekeraars hebben daar dus geen invloed op. Alle verzekeraars verhogen hun premie in 2011. Ook de aanvullende verzekeringen gaan vaak omhoog. Voor een deel van de mensen is zo’n aanvullende verzekering wel nodig, omdat ze zaken nodig hebben die in de basisverzekering niet meer worden vergoed. Iemand die ouder is dan 18 jaar die bijvoorbeeld bij tijd en wijle fysiotherapie nodig heeft, moet de eerste 12 behandelingen zelf betalen. In 2010 kreeg iedereen die een basisverzekering had nog 9 keer een behandeling.

De veranderingen in de basisverzekering ziektekosten 2011
Verplicht eigen risico
Het verplichte eigen risico wordt 170 euro. Dit was 165 euro.
Overigens kan iemand ook kiezen voor een hoger eigen risico. Dit kan boven die 170 euro zijn:
100 euro
200 euro
300 euro
400 euro
500 euro
Bij een hoger eigen risico betaalt iemand minder premie voor de basisverzekering.

Fysiotherapie en oefentherapie
Mensen van 18 jaar en ouder krijgen alleen nog 9 behandelingen bekkenfysiotherapie als zij incontinent zijn. De eerste 12 andere behandelingen voor fysiotherapie en oefentherapie voor mensen van 18 jaar en ouder verdwijnen uit het basispakket ziektekosten. Daarvoor moet dus een aanvullende verzekering worden afgesloten of die kosten moeten mensen zelf betalen. Vanaf de 13e behandeling worden de kosten wel vergoed. In 2010 kregen mensen nog de 9 behandelingen betaald.

Geneesmiddelen in basispakket zorgverzekering 2011
Mensen van 21 jaar of ouder krijgen geen voorbehoedsmiddelen meer vergoed uit de basisverzekering. Veel verzekeraars nemen dit daarom op in hun aanvullende verzekering, maar vaak maar tot een maximum.

Hulpmiddelen in basispakket zorgverzekering 2011
Mensen vanaf 21 jaar krijgen geen eenvoudige hulpmiddelen meer vergoed zoals een drie- en vierpootloophulpmiddel, een looprek, een rollator en krukken. Voor andere hulpmiddelen zijn de wettelijke eigen bijdragen en de maximale vergoeding gewijzigd.
Tevens is een aantal hulpmiddelen anders ingedeeld.

Tandheelkunde tot 18 jaar in basispakket zorg
Op het gebied van tandheelkunde verandert ook flink wat. Tot 2010 konden jongeren tot 22 jaar volledig terecht bij hun verzekering voor mondzorg. In 2011 is die groep nog maar beperkt tot 18 jaar. Iedereen tot en met 17 jaar krijgt vanuit de Basisverzekering de halfjaarlijkse controle, verdovingen en vullingen vergoed, maar geen orthodontie. Juist die orthodontie is erg duur en heeft een kind een beugel dan is het wellicht aan te raden een aanvullende verzekering af te sluiten.

Tandheelkunde vanaf 18 jaar in basispakket zorgverzekering 2011
Vanaf 18 jaar is alleen nog maar specialistische tandheelkunde en de prothese opgenomen in het basispakket. Gewone controles, vullingen, tandsteen verwijderen en andere zaken zitten dus niet meer in het basispakket 2011. Iemand die daar veel gebruik van maakt kan overwegen een aanvullende tandverzekering af te sluiten. Die zijn per verzekering verschillend. De kosten voor consulten, vullingen, verdovingen enzovoort betaalt iemand met een basisverzekering ziektekosten dus vanaf 18 jaar zelf. Ook ouderen die een beugel hebben of moeten kunnen geen aanspraak maken op deze voorziening vanuit de basisverzekering.

Verpleging in basispakket zorgverzekering 2011
Verpleging is in de nieuwe basisverzekering 2011 ook zo geregeld dat deze zorg kan worden gegeven door een verpleegkundige in dienst van een thuiszorginstelling.

Kilometervergoeding in basispakket zorgverzekering 2011
In de basisverzekering 2011 is de kilometervergoeding voor ziekenvervoer voor mensen die gewoon kunnen zitten veranderd. De kilometervergoeding bij mensen die gebruik maken van een particuliere auto is 0,27 euro per kilometer. Dit was 0,25 euro per kilometer. De eigen bijdrage voor deze wijze van vervoer is wel verhoogd naar 92 euro per jaar. Dit was 91 euro per jaar.

Eigen bijdrage kraamzorg in basispakket zorgverzekering
Ook de eigen bijdrage voor kraamzorg is veranderd. Daarvoor moet per uur 3,90 euro worden betaald als de kraamhulp thuis komt. Als moeder en kind in het ziekenhuis of een instelling liggen zonder dat dit medisch noodzakelijk is, moet per dag 15,50 per dag voor moeder en kind worden betaald aan eigen bijdrage. Is het een dure instelling waar moeder en kind verblijven en wordt er per dag meer dan 111,50 voor betaald, dan wordt het meerdere ook nog eens doorberekend.

vrijdag 19 november 2010

Ik weet niet meer hoe mijn ouders rookten

Vannacht werd ik wakker uit een boze droom. Wat het was weet ik niet meer, maar het was zo'n moment waarop je even helemaal uit het lood bent geslagen. Waarop je vervolgens aan het malen slaat. De droom had iets met roken te maken. En opeens kon ik me niet meer herinneren hoe mijn vader rookte. Beide rookten ze, mijn vader en mijn moeder. En ik kan het niet meer voor mijn geest halen hoe hij dat deed. Dat maakte me heel verdrietig, want dit betekent dat ze vervagen. Dat hun herinnering nu na een dikke 5 jaar na hun dood al minder wordt. Sommige dingen weet ik nog heel goed. Hoe mijn moeder rook. Die moedergeur van haar. Hoe haar handen voelden. Hoe dun het haar van mijn vader aanvoelde. Hoe zijn kaken zich spanden als hij boos was of opgewonden. Maar ik weet niet meer hoe hij rookte. Terwijl hij dat voortdurend deed. Ik weet nog wel hoe hij shagjes draaide. Dat beeld heb ik gelukkig nog wel. Maar ik krijg het maar niet meer voor me hoe hij de sigaret in zijn mond stak, er een lucifer bij hield en dan inhaleerde. En dat wil ik niet. Ik wil iedere gedachte behouden, elk beeld op mijn netvlies houden tot ik zelf ga. Maar blijkbaar is dat niet de realiteit. En dat maakt me behoorlijk verdrietig.

dinsdag 16 november 2010

Druk, druk, druk

Gisteren las ik in de krant dat het merendeel van de mensen het druk heeft. Ik vind dat ik daar ook onder val. Met verschillende opdrachtgevers is het voortdurend schuiven met opdrachten, deadlines en afspraken. Maar momenteel ligt er verder nog een boekhouding op me te wachten, moet ik nog een boekje herschrijven, een artikel over een heel bijzondere vloer voor een business to business glossy fabriceren en moet ik weer voor internet aan de slag. Ook moet ik van mezelf na het volgen van cursussen twitter, google, LinkedIn, Facebook en andere social media verplicht per dag een x-aantal berichten versturen om mezelf goed vindbaar te maken.
Maar er is meer. Een paar wassen die gedraaid moeten worden, de vaatwasser die aan moet, eten dat nog rauw is maar dat om bereiding vraagt. En ik had moeten sporten. Maar dat heb ik maar even gelaten. Geen tijd, terwijl het zo goed voor je is.
Oh ja en rekeningen betalen, bevestigingen versturen van afspraken en een beetje opruimen. Lijstjes maken helpt overigens altijd. Dit is dus al een lijstje. Vanavond maar eens kijken wat er allemaal gebeurd is.
Zou het anders zijn als je op een kokosnoteneiland woonde? Toen ik op vakantie op Bali was kwam ik daar wel eens een winkel of restaurant binnen en vond ik geen personeel. Na even wachten, kwam er dan vervolgens iemand met een slaperig hoofd vanonder een bureau of toonbank vandaan. Soms lijkt me dat wel wat.

maandag 15 november 2010

De politie transparant?

Vrijdagnacht lag ik in een bed in een vreemd land. Nou ja niet helemaal vreemd, want ik verbleef in het huis van vrienden die een kamer verderop lagen. Nadat de vliegmachine mij honkend en bonkend door grote turbulentie had gejaagd door de windkracht 10 lag ik na vele zweetoksels eindelijk totaal kapot in dat vreemde bed. ’s Ochtends om kwart voor 5 werd ik gewekt door een vreemde piep. Onwennig keek ik om me heen, vroeg me even af waar ik ook alweer was en zag toen mijn mobiele telefoon oplichten. Burgernet las ik. Weer een oproep voor een brand. Vanuit het Zwitserse Luzern was er weinig wat ik kon doen. De volgende dag vertelde ik mijn vrienden het hele verhaal van de brandstichter en zei net voor we naar bed gingen dat ik mijn mobiel die nacht maar uit zou schakelen. Ik kon vanuit daar toch niets doen. Mijn woorden waren amper koud of daar ging het apparaat alweer. Bliep, bliep zei het scherm en weer een oproep om uit te kijken naar iemand die in de Luitje Mulderstraat nu bezig was brand te stichten. En dat hij een fakkel in zijn hand had. Eindelijk eens een duidelijke omschrijving, dacht ik want de voorgaande gaven alleen aan dat er brand was. Naar wie je dan uit moest kijken? Geen idee. Je buurman die ook aan het zoeken was, kon je daar ook voor aanzien. Maar met een fakkel in je hand ben je wel heel herkenbaar. Dus ik bleef nog even op. Samen met mijn vrienden wachtten we af. En ja, niet veel later weer een melding. Er was een aanhouding verricht. Dat was het sein dat wij ons bed ook op konden zoeken.
Na weer een turbulente terugvlucht op de zondagavond kon ik het toch niet laten om op de politiesite te zoeken naar de aanhouding. Niets, nakkes, nada. Geen woord te vinden. Zal er maandag wel op staan dacht ik toen nog. Maar ook weer niets. Politie gebeld. Die wilde geen bericht naar buiten brengen omdat het zo’n grote impact heeft op de burgers. Ik wees de man erop dat honderden mensen met mij wel zo’n bericht hadden gekregen en dat het dus niet meer geheim te noemen was. De man was echter onvermurwbaar. Geen informatie. En dat begrijp ik dus niet. Als er iemand is opgepakt mag dat best genoemd worden, ook als het niet “de” pyromaan is. Zeker als je de halve omgeving al hebt ingeseind. Maar ja, ik zal het wel niet begrijpen.

donderdag 11 november 2010

Reizen, wat houd ik daar toch van

Er woedt vandaag en morgen misschien ook nog een hevige storm. Voor veel mensen erg onplezierig zo’n windkracht 9 tot 10, maar het toeval wil dat ik morgen het vliegtuig in moet. En al eerder zat ik in een enorme storm in een vliegtuig en dat was nu niet bepaald een fijne ervaring.

Reizen in de storm - vanuit Thailand in een noodsituatie terechtkomen
Meer lezen: http://reizen-en-recreatie.infonu.nl/reisverhalen/28277-boeddhisme-en-een-wasbeurt-aan-de-klongs-van-thailand.html.

De zenuwen gieren dus nu al een beetje door mijn keel, maar het plezier van het reizen overheerst toch geloof ik.

Waarom is reizen zo leuk? Voor mij is het denk ik even weg zijn van de gebaande paden. Andere mensen ontmoeten, andere culturen. Niets dat meer is wat het in het dagelijkse leven wel is. Toevallige ontmoetingen, het gevoel dat ik leef. Er is niets meer dat mij het gevoel geeft dat ik leef dan reizen. Gisteren liep ik langs een restaurant in Zwolle waar de inrichting heel erg deed denken aan verschillende restaurants in Maleisië. Ik krijg er kriebels van in mijn buik. Te vergelijken met verliefheidskriebels. Zo groot is mijn passie voor reizen en zo intens kan ik genieten van andere werelden en andere mensen. Na een reis ben ik dan ook altijd hevig ontdaan. Moet ik helemaal weer acclimatiseren en zou ik het liefste terug gaan.

Schiphol tijdens de storm
Ik heb de eerste kriebels altijd al op Schiphol. Wat een dynamiek hangt daar, wat een energie. Heerlijk. Ik kan wel uren ronddolen op die luchthaven. Wat eten, drinken, met mensen praten, om me heen kijken naar wat al die mensen daar doen. Want ook dat is interessant: wat doen al die mensen daar en waar gaan ze heen. Mensen uit alle windstreken die naar allerlei andere windstreken afreizen. Voor werk, relaties, familie, vakantie, bezoek aan vrienden of zomaar een weekendje weg. Nu nog even deze blog posten en dan lekker de tas inpakken. Een grote koffer hoef ik niet mee, want het wordt maar een weekendje. Maar toch altijd weer even nadenken over wat er mee moet. En nu maar hopen op een wind die het morgen wat rustiger aan gaat doen. Duim maar voor me.

woensdag 10 november 2010

Nieuwe sociale media: Twitter en LinkedIn

Sociale media. Het is een modewoord, maar sociale media doen er tegenwoordig toe. In mijn werk zijn sociale media bovendien het middel om geld te verdienen. Want door ze goed in te zetten is bekendheid te genereren en plaatst Google je op een hogere ranking.

Wie niet twittert doet tegenwoordig niet meer mee. Ook LinkedIn is van belang. Maar de meesten van ons doen een dotje op dat gebied en denken het dan wel goed te doen. Ik dacht dat niet en kreeg vandaag samen met 3 anderen een uitgebreide cursus over hoe om te gaan met social media. Er ging een wereld voor me open. Jezelf hoger in de Google ranking krijgen is een kwestie van systematisch te werk gaan, maar ook van op de juiste plaatsen aangeven wat je doet. Door steeds tweets op Twitter te zetten bijvoorbeeld. Maar ook door je profiel goed in te vullen. De kwestie is wel dat je moet kiezen voor een strategie. Jezelf als product inzetten en je eigen naam daarin gebruiken of juist dat wat je doen als product inzetten. In het eerste geval ben jij het die er toe doet, in het tweede geval zijn het in mijn geval de artikelen. En dat weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat ik droom van een leven in vrijheid. Ik wil veel publiceren en doe dat ook met een ijzeren discipline. Omdat het geven van informatie aan mensen van belang is en hen slimmer maakt. Maar ook omdat ik gek op schrijven ben. Over wat ik nu precies wil promoten ben ik nog niet uit. Die strategie ga ik bepalen. Maar nu eerst even nog twitteren. Want dat is zeker 5 keer per dag nodig om meer bekendheid te krijgen.