zondag 22 mei 2011

Ik ben boos

Ik ben niet zo snel boos, maar vandaag ben ik boos. Boos op de wereld. Boos op mezelf. Boos op Strauss-Kahn die mogelijk niet van een vrouw af kon blijven en zijn hoge positie gebruikt om te denken dat ieder vrouwenlichaam dan tot zijn beschikking staat. Maar ook op boos op de dood. De dood die steeds meer mensen van ons afpakt. Die ouders hun kinderen afneemt, die echtgenoten tot weduwen en weduwnaars maakt. Boos op mijn eigen lichaam dat een rugwervel zo heeft uit laten puilen dat ik bij tijd en wijle mijn eigen been er met liefde af wil hakken omdat de pijn ondraaglijk is. En die maakt dat ik niets meer normaal kan doen, nog niet eens normaal bukken. Boos op die paar moslims die weer het leven hebben genomen van onschuldigen omdat hun leider is omgebracht. Maar ook boos op Amerika die met zoveel arrogante al jaren heel de wereld in de tang heeft. Boos op Israel dat Palestijnen tot mindere mensen maakt. Boos ook op de steeds groter wordende onverschilligheid. Wie geeft er nog om zijn medemens en wie laat zich nog wat gelegen aan het welzijn van diezelfde medemens? Ik zie het niet en dat maakt me woedend.
Ik ben vooral boos vandaag omdat ons computersysteem het heeft begeven en we al dagen geen mail meer hebben ontvangen. En dat betekent dus ook dat we waarschijnlijk een krant zullen hebben waarin heel veel dingen niet staan, want er komt gewoon niets aan. Met graagte zou ik een postduif opdracht geven om ons al die berichten gewoon toe te sturen. Ik ben ook boos op het weer dat ons opeens zo in de steek laat op een dag dat we een beetje zon en warmte best kunnen gebruiken. Ik ben boos op mezelf omdat ik niet het eerste het beste vliegtuig neem naar een zonnige bestemming. Maar dat kan niet want ik moet werken. En dat kan weer niet, omdat de mail het niet doet, want het computersysteem ligt eruit. Ik ben boos omdat ik toch tot 5 uur hier moet blijven, omdat we dan nog een vergadering hebben. Ik ben boos op de staat omdat die de benzineprijzen zo hoog maakt dat ik straks weer bijna huilend bij de pomp sta. Ik ben boos over oorlogsgeweld, honger in de wereld, onrecht dat er veel te veel is, vrouwenhandel en vrouwenmisbruik, maar ook mannenmisbruik. Ik ben ook woest omdat al die voetbalgekken weer een ravage hebben aangericht na een stom spelletje. En dat een sportief evenement als kickboxen een chaos van vechtende opgeleverd heeft waarvan de beelden mijn maag laten omdraaien. Over al die dingen ben ik boos en ik wil me er niet eens voor verontschuldigen. Vandaag deugt gewoon niets en ben ik boos.

woensdag 11 mei 2011

Beestachtig

Bevrijdingsdag en dodenherdenking zijn dit jaar volledig aan me voorbij gegaan. Niet omdat ik er niet aan gedacht heb, maar omdat ik in een andere omgeving was waar deze dagen voor die mensen geen betekenis hebben. Gewoon omdat het hun oorlog niet is en zij hun doden en bevrijding op een heel ander moment in de tijd beleven. Ik vond het raar. Om niet deel uit te maken van mijn eigen geschiedenis, maar deel uit te maken van die van een ander. Hoewel het ook iets anoniems heeft om dat te beleven overigens, want ik maakte opeens niet deel meer uit van een geheel dat in saamhorigheid een collectief besef en geheugen heeft. Ik was gewoon een toevallige passant die niemand kende. Mijn land was het ene moment in diepe herinnering van al die mensen die gesneuveld zijn voor de rechten die wij nu hebben, de andere dag vierde het groots feest om die bevrijding te herdenken. Andere landen kenden die emotie op dat moment niet. Zij gingen door met waar ze mee bezig waren. Later kreeg ik van de afdeling voorlichting van de gemeente de speech die de burgemeester had uitgesproken bij de dodenherdenkingsplechtigheid. Een prachtig, nee vreselijk verhaal, maar wel precies in kaart gebracht wat er in die tijd is gebeurd. Stellingwerf refereerde nog aan de uitzending van NSB-ers die er nu nog steeds van overtuigd zijn dat wat ze deden goed was. Die Joden behandelden als dieren, die een idioot als Hitler bestempelde als hun afgod. Wat gebeurt er in een hoofd als je een ander mens niet meer kunt zien als mens, maar als de ultieme vijand vraag ik me wel eens af. Dat je vindt dat de ander geen rechten meer heeft en zich alleen heeft te onderwerpen aan jouw grillen en grollen? En hoe kon iemand met zijn volle verstand mensen gaskamers injagen in de wetenschap dat ze daar een vreselijke dood zouden sterven? Experimenten uitoefenen op kinderen en baby’s om te zien of Joden, homo’s en zigeuners zodanig “ bewerkt” konden worden dat ze tot dingen werden gereduceerd? De mens als dier. Maar een dier is nog eerlijker. Dat doodt als het honger heeft en eet dan voor lijfsbehoud. De mens doodt blijkbaar omdat.,. Ja waarom eigenlijk? Gevoelens van haat of wraak zijn niemand vreemd, ook mij niet. Maar ze daadwerkelijk omzetten in beestachtige daden als die van de Tweede Wereldoorlog (en andere oorlogen) is me gelukkig wel vreemd. Of dat omslagpunt er voor iedereen kan komen, daarvoor ben ik wel bang. Want het zou betekenen zoals de burgemeester al aangaf dat zo’n oorlog er zomaar weer kan zijn.