maandag 31 augustus 2015

Hozen

Ik weet het nog goed: ik was op vakantie bij oude buren van ons in Drachten. Ze hadden tot ik een jaar of 8 was altijd naast ons gewoond in de Urkerstraat en verhuisden vanwege het werk van ‘buurman’ Pieters bij Philips naar Drachten. En wij gingen regelmatig op bezoek. Tijdens zo’n lange hete zomervakantie waar geen einde aan leek te komen, begon het te regenen. Niet een beetje, maar het begon echt te hozen. En dat hield maar niet op.

Zwemmen in de straten


 Op een gegeven moment konden we zwemmen in de straten (althans in mijn beleving). De winkels stonden volledig blank in het centrum en overal werden pompen neergezet. Wij vonden dat als kinderen superspannend. Dat het voor heel veel overlast zorgde, daar maakten we ons niet druk over. Terwijl ik dit typ, hoost het weer net zo hard als toen. Mijn balkon staat blank, de straten kunnen de regen niet meer aan. Mooie dagen worden aangeregen door onweersbuien en emmers water. Niet anders dan toen, ik geloof alleen dat je nu niet kun zwemmen in de straten. Ook heb ik nog niet gehoord dat de winkels over zijn gelopen. Op dat gebied is de riolering dus in ieder geval beter af dan toen.

Dunnere ozonlagen

Volgens de geleerden zijn de veranderingen in het klimaat te wijten aan dunnere ozonlagen, smeltende ijskappen en dat soort zaken. Ik geloof dat best, maar waarom hoosde het dan meer dan 40 jaar geleden net zo hard? Toen ik net naar buiten liep was het overigens best aangenaam. Bijna warm. Terwijl helaas de herfst toch echt al weer in aantocht is.
Meisje (www.meisjelemmer.blogspot.com)

maandag 24 augustus 2015

Angst

Er zijn duizend en een van die tegeltjeswijsheden over angst. Waarschijnlijk kennen we ze allemaal wel, geloven we er ook wel in, maar toch blijft angst een raar ding. Ik werd deze week enigszins bevangen door die angst. Ik zag een documentaire van ISS voorbijkomen waar ik redelijk panisch van werd. Wat die mensen in hun hoofd halen is meer dan het woord gevaarlijk en opeens zag ik dat zulke lieden hier ook heel goed flinke poot aan de grond zouden kunnen krijgen.

Nare politieberichten

Maar ik zag ook allerlei vreemde politieberichten voorbij komen. Een man in de 60 die wordt neergemaaid door een dertiger om een barbecue. Twee bejaarden die elkaar te lijf gaan. Twee vrouwen die worden gedood door hun ex-partner, waarvan een van de dames heel dichtbij ons woonde. De Thalys waar iemand een geweer in wilde leegschieten. Angst wordt waarschijnlijk groter als het voorval zich in je directe omgeving afspeelt. Toch kan ik ook panisch worden als ik beelden zie van Boko Haram, van vliegtuigongelukken in een ver land, van moord- en slachtpartijen om 12 uur vliegen.

Mensbeeld

 Ik hoorde vanavond een rechter in een programma vertellen dat zijn mensbeeld er niet bepaald op vooruit was gegaan vanaf het moment dat hij strafrecht ging doen. Ik kan me dat levendig voorstellen: als je dag in, dag uit wordt geconfronteerd met mensen die de meest vreselijke zaken uithalen dan moet dat wel invloed op je kijk op het leven hebben. En helaas lopen er flink wat mensen rond die blijkbaar heel veel ellende willen veroorzaken en rampen van formaat veroorzaken. En ja daar ben ik angstig over. Omdat je nooit weet wanneer zoiets gaat gebeuren en op welk moment jij of je geliefden zich op de verkeerde plek bevinden.


maandag 17 augustus 2015

Een rokende auto


De vakanties zijn weer voorbij, de kinderen weer naar school. Ik moest de afgelopen week denken aan onze eigen vakanties toen we klein waren. Voor ons geen buitenlandse reizen, want daar was geen geld voor. In plaats daarvan gingen we met een oude kever die was gekocht voor 50 gulden en een zak sinaasappelen de Afsluitdijk over, op weg naar een tante van mijn moeder. 

Auto op de Afsluitdijk in de fik

Tante Fetje woonde in Medemblik en daar verbleven we altijd een paar keer per jaar. Niks fancy, gewoon eten wat de pot schafte, een wandelingetje door het dorp en de grote mensen die lange gesprekken met elkaar voerden. In die Kever ging het op een gegeven moment overigens goed mis: het ding stond midden op de Afsluitdijk opeens in de fik. Misschien was het alleen de koelvloeistof, want herinneringen vervagen snel, zeker als ze van meer dan 40 jaar geleden zijn. 


Rook in de auto


Maar dat er heel veel rook uitkwam weet ik nog wel heel goed. Waar nog meer rook uitkwam, was uit het interieur van de wagen zelf. Dat kwam niet van een mankement, dat kwam van mijn ouders zelf. Zij rookten er lustig op los, terwijl ik achterin misselijk lag te zijn. Ik was namelijk vreselijk wagenziek en er ging geen ritje voorbij of ik gooide alles er weer uit wat ik eerder die ochtend gegeten had. Mijn broertje en ik kregen op die ritjes dan ook ongeveer een hele Douwe Egberts aan nicotine en teer binnen. Maar dat was in die tijd blijkbaar heel gewoon. Vanochtend hoorde ik dat longartsen een verbod willen op roken in de auto als er kinderen in de wagen zitten. Een uitstekend idee, mag ik wel uit eigen ervaring zeggen.

maandag 10 augustus 2015

Dag buurman

Dag buurman.  Jarenlang zeiden we dat bijna dagelijks tegen de Chinese buurman die tegenover de krant zijn restaurant had. We kwamen er bovendien allemaal regelmatig. Sommige van ons hadden zelfs een vaste dag in de week dat ze er eten gingen halen. Anderen gingen af en toe. Ex-collega Pier en ik haalden er ook vaak tussen de middag een loempia. De buurman kwam regelmatig ook even over naar ons pand. Om de advertenties te betalen, om de menu’s van de week die in de advertentie moesten door te geven.

Altijd warme belangstelling


Buurman en zijn vrouw die we buurvrouw noemden, waren vaste bakens in ons levens. Maar vooral ook hele warme bakens in ons levens. Altijd een kopje thee, altijd een warm woord. Als buurman op z’n fiets langs mijn huis kwam rijden altijd een gezellige groet. We spraken over de kleinkinderen, ze brachten thee voor ons mee en Chinese hoestdrankjes als het niet goed met ons ging. Buurman en buurvrouw, we hadden een warme band met ze. Die band veranderde niet toen wij noodgedwongen uit het pand trokken. We zagen ze weliswaar minder frequent, maar we gingen nog altijd regelmatig bij ze langs. En ze bleven buurvrouw en buurman.

Later


Door het overlijden van buurmans broer werd het voor hem heel erg druk. Maar hij leed ook zichtbaar onder het gemis van zijn broer. We spraken er samen wel over. En dat ze het eigenlijk wel eens wat rustiger aan wilden doen en moesten doen. Later zeiden ze. Later. En toen zeiden ze dat toch een vakantie hadden geboekt naar hun dochter in Hongkong. Wat leuk dachten wij. Maar daarna was het restaurant dicht. Buurman bleek heel erg ziek. Heel erg ziek. Maandagavond gingen we hem onze laatste eer bewijzen. Beste buurman, tot op heden wisten we uw Chinese naam niet eens goed en kende u onze namen waarschijnlijk ook niet allemaal . Maar wat zullen we u missen!

maandag 3 augustus 2015

Leeftijd bekennen

Vijftig plus. Vroeger deed me dat denken aan bloemetjesjurken tot aan de grond en een permanentje. Maar inmiddels ben ik zelf 50 plus. Nog niet zo heel erg lang plus, maar toch wel gewoon plus. En mensen van mijn generatie moeten dus opeens blijkbaar van alles. We kunnen met voordeelkaarten reizen, we krijgen korting omdat we die 5 voor onze leeftijd hebben staan.

Voordeel reizen is dat nu leuk? 


Ik geloof niet dat velen van ons dat als een groot voordeel zien. Eerder als dat wat we niet onder ogen willen zien, nu toch werkelijk gebeurt. Daarom aarzelde ik ook ernstig toen ik las dat de gemeente de Fryske Marren een soort opfriscursus autorijden geeft voor jawel, vijftig plussers. Want daarmee geef je misschien niet alleen aan dat je best wel wilt toegeven dat je misschien niet alle regels meer weet, je geeft vooral aan dat je over de 50 bent.

Opfriscursus


 Misschien als je 75 bent dat het dan niet zo raar meer is, zo’n woord. Maar nu, net 50 tja. Toch overweeg ik om mee te doen. Gewoon om eens te kijken hoe dat nu in z’n werk gaat op zo’n opfrissertje. Want ik kan ongetwijfeld dingen leren op de weg. Ik kom namelijk soms ook wel eens een bord tegen waarvan ik niet precies weet wat het betekent. En dat hoort natuurlijk niet zo. In mijn tijd (ja ja, daar heb je hem weer die 50 plus) had je sommige van die borden namelijk nog niet. Denk ik. Daarom denk ik dat ik het doe. Ondanks dat ik daarmee kleur, ehhh leeftijd beken.