maandag 26 maart 2018

Prijskaartje van de provincie

Al maanden (wat zeg ik jaren als je Joure meetelt) afgezette wegen, het spoor bijster als je naar een bepaalde bestemming moet, de bus die niet meer in de buurt rijdt, verkeerslichten die het niet of slecht doen, bijna ongelukken op de weg, met voetgangers en in tunnels door betonblokken en dan ook nog eens verkeersregelaars die mensen bijna uit hun auto trekken.

Puinhoop in Lemmer en omgeving

De puinhoop die alle wegwerkzaamheden de afgelopen periode het dagelijks leven in bijna heel onze omgeving bepaalde, was niet bepaald fraai te noemen. Volgens mij is geen enkele tijdslimiet gehaald. Niet in Joure, niet op de weg naar Balk en bij Lemmer weet ik het niet zeker, maar daar volgens mij ook niet. Dat zouden wij eens moeten doen met een krant. Gewoon een week later verschijnen. Of een half jaar niet. Dat zou me een bak zijn. 

Wat gaat dit kosten?

Toch was er de afgelopen weken vooral één ding dat ik me afvroeg: bij de meeste zaken die veel langer duren dan gepland lopen de kosten namelijk ook navenant op. Dus klom ik maar eens in de pen (of liever gezegd in de PC) om de provincie te vragen hoe het daar mee staat. Het was heel lang stil. Nee, ik moet het anders formuleren, er kwam geen antwoord. Ik heb nu de vraag nog maar een keertje gesteld. Maar er is nog steeds geen antwoord. Of dit een  - als we het niet zeggen, dan is het er ook niet - begrip is weet ik niet, maar ik mijn buikgevoel zegt dat het iets anders ligt.  Vanzelfsprekend hoop ik dat alles binnen de begroting valt, want anders moeten we met z’n allen weer diep in de buidel tasten. Maar ik heb daar wel zo mijn bedenkingen bij. Wordt vervolgd – tenminste als de provincie in al haar wijsheid besluit om nog een keer een antwoord te geven.


maandag 19 maart 2018

Doede

Doede Bleeker. Hij was niet één van ons uit het dorp, maar voor mijn gevoel toch wel iemand die bij ons ‘soort mensen’ hoorde. Een ruwe bolster, met een blanke pit. Iemand die zijn mening wel durfde te zeggen, maar eigenlijk ook ingetogen was. Eigenlijk best een beetje als de Lemsters. We kunnen er wat van als het om praten gaat, maar als het er werkelijk om draait dan zeulen we veel met ons mee zonder dat anderen dat weten.

Switfutten

Doede had ik lange tijd alleen op tv gezien. Hij speelde in een film, zat in andere programma’s. En hij zong natuurlijk liedjes. Over switsokken bijvoorbeeld. Hilarisch natuurlijk, maar voor je het weet kleven die zweetvoeten voor altijd aan je en ben je nooit meer anders dan de clown van de klas. Als ik de stukken goed gelezen heb, was dat ook iets dat hem frustreerde. Omdat hij veel meer was dan de clown van de klas. Of misschien wel helemaal nooit die clown wilde zijn.

Wilde vissershoofd

Zijn wat wilde vissershoofd deed me denken aan pake. En aan mijn ooms. Gezichten doortrokken van de zee. Van het harde leven. Toen ik daadwerkelijk een keer bij Doede in de viswinkel stond, omdat hij zich opeens in mijn werkgebied bevond en ik wel vond dat ik zo’n man moest kennen, bleek hij helemaal niet zo uitbundig. Eerder wat stil en teruggetrokken. Hardwerkend, dat wel. Mijn plan was nog om me voor te stellen als zijnde van de krant, maar toen ik zijn houding opmerkte, heb ik dat gelaten. Ik voelde me daar niet gemakkelijk bij, omdat ik het gevoel had dat hij zich daar niet gemakkelijk bij zou voelen. Ik betaalde mijn visje en ging weer.

Gevoelig

Hij heeft nooit geweten wie ik was (wat ook niet belangrijk is). Ik wist wel wie hij was, maar natuurlijk niet echt. In verband met zijn veel te vroege overleden kwamen de verhalen los. Over hartenpijn en zijn gevoeligheid. Zie je wel dacht ik toen. Maar ook dat het jammer was. Dat juist die kant van hem zo weinig naar voren is gekomen voor een groter publiek. En dat ik hem dat zo gegund had.

maandag 12 maart 2018

Een blik met wilden


Alsof er een blik met wilden is opengetrokken. Zo zijn de zaterdagavonden hier in de straat ongeveer. Vanaf een uurtje of 11 begint het geschreeuw, het gegil, de kreten die meer aan een oerwoud doen denken dan aan mensen, het trappen, het in de bosjes liggen, het tegen verkeersborden aan schoppen en het krijsen. De oorzaak: drank. Misschien ook wel drugs. Of een combi  van beide. 

Mensen met een slechte dronk

Laten we voorop stellen dat ik een hekel heb aan lui die een slechte dronk over zich hebben.  Vechtpartijen doordat mannen (maar misschien ook wel vrouwen) zich door de drank zo stoer voelen dat meppen het enige lijkt wat ze leuk vinden, ik walg er van. Laat ik daarbij ook nog opmerken dat ik ongeveer een even grote hekel heb aan mensen die niet met hun poten van andermans spullen af kunnen blijven.  Dat ik vernielingen waardeloos vind en zou willen pleiten voor torenhoge straffen, in al die gevallen. 

Verbod op drinken in het centrum van Lemmer

Met dat alles in het achterhoofd las ik het bericht van B&W die het drinken van alcohol in het centrum van Lemmer wil verbieden.  Of het in eigendom hebben van geopende flessen of blikjes. Zodat uitwassen worden voorkomen. Dat ze wil dat die uitwassen verdwijnen is een prima zaak. Ik vraag me alleen af of die uitwassen echt voorkomen worden met zulke maatregelen. Als wij hier op de zaterdagavond onze auto niet in een achteraf steeg zetten, is hij in de meeste gevallen een dag later gebutst. 

Geen slaap krijgen

Als wij op zaterdagavond de ramen niet dichtdoen, krijgen we geen minuut slaap. Want de kroeglopers (ja daar ben ik zelf ook erg lang deel van geweest) gedragen zich dus alsof ze van een andere planeet komen. En dat doen ze niet alleen op de terugweg, dat doen ze vooral ook op de heenweg.  De gemeente wil met de maatregel het indrinken voorkomen. Alleen is mijn ervaring dat dit indrinken niet op straat gebeurt, maar gewoon thuis bij de warme kachel. Op de eigen kamer of gewoon bij pa en ma in de keuken. 

In de tuin met een flesje bier

Omdat er bovendien alleen een verbod voor het centrum ligt, kan iemand uit Noord, West of Lemstervaart dus blijkbaar wel gewoon op straat of in de tuin gaan zitten met een flesje bier. Maar daar veroorzaakt iemand die te veel zuipt en daar niet tegen kan, dan geen overlast? En wat te denken van de bootjesgasten die op hun boot flink aan de haal gaan? Dat mag dan wel en twee meter verderop mag je niet je eigen glaasje drinken? Of moeten ook zij de fles laten staan op hun eigen boot? En wat als zij dat niet hoeven, maar ook zij een slechte dronk over zich hebben? Het probleem lijkt me kortom ingewikkelder dan wordt voorgedaan en lijkt me met dit verbod alleen ook niet op te lossen.