maandag 30 januari 2012

Wat krijgen we door onze strot geduwd?

Vorige week maandag. Bijna zo uit het vliegtuig rechtstreeks uit Afrika in een vergadering van de nieuwe fusiegemeente De Friese Meren van de gemeente Lemsterland, Skarsterlân en Gaasterlân-Sleat.

Ik beken dat het leven er dan toch echt wat anders uitziet dan normaal gesproken en dat je veel dingen flauwekul vindt. Hoewel ik nog vrij was om te acclimatiseren, leek deze vergadering me wel heel erg belangrijk.

Maar wat ik daar aantrof tartte alles. Een gefrustreerd college dat koste wat het kost er van alles doorheen leek te willen jagen, een college dat nauwelijks antwoord had op toch heel cruciale vragen over een soort tijdelijke regering van de drie gemeenten. En weinig compassie met de ondernemingsraad zo het leek. Uit een briefwisseling bleek wel dat van veel overleg weinig sprake was en dat ook de kritiek van de Ondernemings Raad niet echt werd gewaardeerd. Toen de drie raden van de drie gemeenten besloten dat ze dan ook niet in konden stemmen sloeg de stemming gewoon om en werd niet minder dan gewoon grimmig. Is dat hoe wij met z’n allen de toekomst in moeten, bedacht ik me? En is het zo vreemd dat die mensen die onze gemeenten besturen wel willen weten hoe dat nieuwe bestuur er uit gaat zien? En waar blijven de burgers? Worden wij zo willoze slachtoffers die naar de slachtbank worden geleid, omdat de oppositie niets meer heeft in te brengen? Omdat alleen de collegepartijen de dienst nog uitmaken?

Dualisme
Nu al is het democratisch gehalte zo nu en dan ver te zoeken. Van dualisme is bij bepaalde partijen werkelijk niets terug te vinden, die lopen mak als schapen het college met daarin een afvaardiging van hun partij achterna. Het tegengeluid komt van dan die oppositie, maar als dat zo niet meer mogelijk is dan kan er binnen een jaar flink wat vernield worden. De hele gang van zaken getuigt bovendien niet van veel respect voor de burgers van deze nieuwe gemeente. Zij moeten namelijk werken, eten en betalen in dat nieuwe verband. Maar wie van ons is op de hoogte gesteld van dat jaar dat overbrugd moet worden en hoe dat eruit komt te zien?

Ik heb geen petear gezien over hoe de burgers dat willen of wat dit voor hen betekent. De boodschap leek vorige week dan ook: teken maar snel en dan gaan wij onze gang wel. Wat dat ook moge betekenen. Gelukkig bleken de raden wijzer. Want het lijkt erop dat we met zo’n overbruggingsjaar als vorige week voorgesteld afstevenden op een jaar van totale afbraak van rechten, omdat er geen partijen meer zijn die de burger kunnen vertegenwoordigen.

maandag 23 januari 2012

Een klein zwart jongetje dat niet uit mijn hoofd wil

Er ligt een klein zwart jongetje op mijn buik. Zijn beentjes over die van mij, zijn hoofd in de holte van mijn nek. We kunnen niets anders dan liggen, want het huis van zijn papa heeft maar een enkele kamer en daarin ligt alleen een groot matras. Papa deelt dat appartement of eigenlijk de kamer van twee bij twee met een vriend, terwijl zijn zoontje en zijn zusje in een wat luxer huisje (een kamer met een slaapkamer die ook worden gedeeld met een andere familie) op een compound verderop wonen. Samen wonen kost te veel, daarom is gekozen voor deze oplossing.

De 4-jarige kleuter noemt zijn zusje van 16 jaar Mummie, omdat hij niet beter weet. Zijn echte moeder stierf in het kraambed, nadat ze jarenlang in een vluchtelingenkamp had doorgebracht en daar de vader van haar kind tegenkwam. Het was echte liefde zegt hij, maar door het ontbreken van goede medische hulp stierf ze aan bloedverlies na de bevalling. En toen stond hij er alleen voor en doet hij wat hij moet doen. Werken, werken en proberen de touwtjes aan elkaar te knopen om het kind en zijn zuster een redelijk bestaan te geven.

Hun eigen vader werd door de rebellen in Sierra Leone voor hun ogen vermoord, waar hun moeder is weten ze niet. Ze zoeken haar nog steeds, maar alle pogingen hebben tot nu toe niets opgeleverd. Het nu 16-jarige tienermeisje zorgt al vanaf de geboorte voor haar neefje, dat niet beter weet dan dat ze zijn moeder is. Het kind heeft een droevige blik in haar ogen. Geen wonder: ze werd op haar 6e verkracht door rebellen of soldaten en komt sindsdien nog amper buiten. Hoewel trouwen in dit West-Afrikaanse land zo normaal is als brood eten voor ons, komt het in haar woordenboek niet voor. Haar huis is haar beschermlaag, de ruimte waar niemand haar iets kan doen.

Twee dagen later zit ik weer in mijn eigen huis, waar mijn allerliefste vrienden en mijn broer mijn halve huis hebben verbouwd en gerestyled. Naar westerse maatstaven doe ik nu ook weer mee en ik ben ontzettend blij met die upgrading van mijn woonvertrekken. Als ik hoor hoe moeilijk het gegaan is om douche en keuken tot een paradijselijk geheel te maken, ben ik dankbaarder dan ooit. Maar het contrast met die ene kamer waar zoveel ellende samenkwam is zo groot, dat het moeilijk is om er van te genieten.

Op 6,5 uur vliegen zitten in een gewild Afrikaans vakantieland dat jongetje, zijn papa en zijn zuster/moeder en ik krijg ze maar niet uit mijn hoofd.

donderdag 5 januari 2012

Je eigen vlees keuren

Toen ik hoorde dat Achmea de wat ze noemen onafhankelijke vergelijkingssite Independer had overgenomen of althans een meerderheidsaandeel in bezit had gekregen door aandelen te kopen was ik verbaasd. Een aanbieder van verzekeringen neemt een vergelijkingssite over van verzekeringen. En zegt dan ook nog dat hij onafhankelijk blijft.

Ik ben me er eens in gaan verdiepen en kwam kreten tegen als dat de verzekeraars die bij Independer zijn aangesloten een “vergoeding” betalen voor het feit dat ze op de site staan. Dat sommige bijzondere aanbiedingen doen op die site en daar ongetwijfeld meer voor wordt betaald, werd er niet bij geschreven. Nu had ik altijd al niet zo’n hoge pet op van die site, maar dat werd alleen maar erger toen ik merkte dat Independer mij een soort van ging stalken nadat ik op een website waarop ik ook schrijf artikelen had gezet over het onderwerp.

Het ene bericht na het andere kreeg ik om de oren geslagen op mijn Twitter account. Of ik het wel wilde veranderen want het was allemaal niet zo zoals ik dat zag en dat er op de site waar ik ook op schrijf ook advertenties staan. En dat laatste klopt. Alleen heb ik geen afspraken met de aanbieder s daarvan, daarvoor is Google verantwoordelijk.

En iedereen kan op die site staan met advertenties. Als ik over verzekeringen schrijf, staan er ook vaak advertenties bij over heel andere onderwerpen. Bovendien staat ook de adds van Independer zelf ertussen, hoe negatief ik ook schrijf over het onderwerp. Maar dat was de heren en dames van Independer niet aan het verstand te brengen. Ik moest ze uiteindelijk gaan blocken om de stroom van opmerkingen en tegenwerpingen te stoppen.
Maar ik blijf erbij, je kunt niet onafhankelijk zijn als je zelf de producten aanbiedt op die site. Dan ga je toch als eerste je eigen verzekeringen promoten?

Daar hoef je toch geen professor voor te zijn? De site stelt dan ook nog dat ze juist haar aanbod wil verbeteren. Door te kijken wat mensen willen, gaat Achmea (ja Achmea) haar aanbod veranderen. Dus ze gebruikt de site en de informatie van andere verzekeraars om die vervolgens producten afhandig te maken. Noem dat maar onafhankelijk!

Het zou hetzelfde zijn als onze plaatselijke keurslager zijn eigen worsten zou keuren en dan zou zeggen dat die van hem het lekkerst zijn. Of dat de plaatselijke bakkers hun eigen brood en gebakjes zouden proeven en er dan een stempel op zouden drukken dat het de beste van heel Friesland zijn. Ook dat klopt niet. Dus nee, ik geloof niet in de onafhankelijkheid van Independer. Maar daar zal ik nu ook wel weer berichten over krijgen.