De kerk in het dorp, of liever buiten het dorp

Het bestuur van de Rooms Katholieke kerk in mijn dorp wil niet dat het kerkgebouw een monument wordt. Ik las die woorden opgetekend door het college met verbazing. Want niets belangrijker dan het behoud van cultuurgoed als een kerk. Ik begrijp dat je daardoor gebonden bent aan veel regels en dat het soms ook geld kost. Maar daar zijn dan wel weer potjes voor. En in Lemsterland zelfs hele commissies en stichtingen. Vooropgesteld is dat ik niet weet wat de inhoudelijke bezwaren zijn van het bestuur. Die kunnen zwaarwegend zijn, natuurlijk. Maar hoe zwaar ook, het lijkt me dat ze nauwelijks opwegen tegen het beschermen van cultuurgoed. En heel stiekem denk ik dan ook weer dat kerken en hun besturen toch ook wel vaak een soort macht uitoefenen. Toegegeven, ik ben bevooroordeeld. Ik ben een kind van gemengde ouders. Niet in de zin van ras, maar wel van geloof. Mijn vader was van huis uit gelovig, mijn moeder niet. En vanuit de gelovige hoek werd haar dat heel erg na gedragen. Sterker nog ze was niet eens welkom in dat huis dat zo godvrezend moest zijn. Wat ze ook deed, ze kon het nooit goed doen. De liefde van de Heer was dan ook ver te zoeken. Zelfs op hun trouwdag wisten mijn ouders niet of er toestemming voor hun huwelijk was. Laat staan dat de enige levende ouder aanwezig was bij de plechtigheid. Een pijnlijke geschiedenis, want kerkbezoek, bidden en het vrijheid van geloof heeft binnen de familie van mijn moeder altijd voorop gestaan. Iedereen werd daarin vrij gelaten, voor het eten werd er opgeroepen tot gebed. Voor sommige gelovigen is dat blijkbaar niet voldoende, ik weet het. Hoe naar je je ook gedraagt, als je aangeeft dat je in Hem gelooft, dan doe je het altijd goed. En daar denken wij ongelovigen dan toch net even heel anders over. Eigen verantwoordelijkheid staat bij ons voorop. En als je ziet hoe diezelfde kerk om is gegaan met haar verantwoordelijkheid naar jonge kinderen dan zou ze zich moeten schamen. Diep, diep schamen. En als al die hooggeplaatste heren die jonge kinderenlevens hebben verwoest door hun seksuele driften alsnog een hemels hiernamaals krijgen dan weet ik het niet meer. Maar ik dwaal af. Het ging om het kerkgebouw. In Lemmer. Waarvan ik hoop dat het nog lang blijft staan en wordt beschermd.