maandag 29 oktober 2012

Een nieuwe liefde en een wc zonder deur

Een nieuwe liefde hebben is het leukste wat er is. Niet dat ik die heb, want ze staan denk ik momenteel voor mij niet in de rij om iets mee te beginnen. Maar gelukkig bloeit de liefde om me heen wel op hier en daar en dat is altijd mooi om van mee te genieten. Toch is het ook een onzekere tijd.

Een vriendin vertelde me dat ze met haar nieuwe verkering na talloze dates dan eindelijk een weekend weg met hem ging. Dat is al spannend, want hoe gaat zoiets? Vind je elkaar dan nog leuker of niet meer zo leuk? Houd je het al die dagen met elkaar uit? Heb je elkaar nog wel wat te vertellen als je ochtendadem niet meer zo fris is, terwijl die normaal gesproken door duizend keer tandenpoetsen voor een afspraak als een tandpastafabriek is? Als je al 40 jaar met elkaar getrouwd bent, vraag je je zulke dingen niet meer af, maar met nieuwe verkeringen is dat toch heus altijd afwachten.

Aangekomen op de plaats van bestemming bleek het hotel waarin ze gingen verblijven mooi was, maar een groot minpunt had: de deur van de badkamer ontbrak. Dat betekent dus dat je met al je minder mooie openbaringen naar buiten moet, daar waar je die altijd hebt kunnen verbergen. Plas- en poepgeluiden, om maar niet te spreken van de bijbehorende luchtjes die daarbij horen konden niet meer worden verdoezeld. Snel nog even de benen scheren zonder dat de ander dat ziet of je make-up weer onberispelijk maken ook niet.

Een weekend het toilet of de douche niet gebruiken is ook geen optie, dus het was erop of eronder. Zelf heb ik ook wel eens zo’n weekend meegemaakt, maar had ik na die dagen een buik als 3 anderen. Bij mij was het dus eronder en dat is niet fijn. Maar ik had dan ook een vriendje die me altijd verzekerde dat vrouwen op het toilet naar rozen behoorden te ruiken. Hoe we dat moesten doen weet ik nog steeds niet. Flessen parfum drinken misschien? Of hele rozen opeten en dan maar hopen dat ze er aan de andere kant heerlijk riekend weer uitkomen? Het gaf in ieder geval een behoorlijke druk waar ik dus enorme constipatie aan overhield.
In het geval van mijn vriendin was het overigens niet het geval: zij en haar nieuwe verkering lieten komen wat de natuur dicteerde en daarmee was de liefde ook direct bestendigd. Ze wisten wat ze aan elkaar hadden: op elk gebied en in elke omstandigheid. En als de liefde dan nog groot genoeg is, is het volgens mij ook echte liefde. Voor mij hoeft het trouwens nog steeds niet: zo’n wc zonder deur. De deuren kunnen mij niet dik genoeg zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten