zondag 30 december 2012

Tanden

Ik keek naar een uitzending van het programma de reünie. Zo’n klas met mensen die vroeger van alles met elkaar gedeeld hebben, maar die nu van elkaar vaak niet weten dat ze bestaan. Het was een klas die gevestigd was in de biblebelt of te wel de bijbelgordel, een gebied waarin mensen zeer gelovig zijn. Waarom ik dat noem weet ik eigenlijk niet, ik kijk toch vaak even of dat verschil maakt denk ik. En er waren een aantal verschillen. De mensen waren allemaal heel goed terecht gekomen. Zo goed zelfs dat ze gemiddeld zo’n 6000 euro per maand mee naar huis namen. Persoonlijk vind ik dat een heel bedrag en verdien ik dat nooit van zijn leven bij elkaar. Daarnaast hadden ze allemaal een relatie (op één na dan, maar die meldde zich ook niet. Leek me een goede manier om een nieuwe verkering op te doen, maar daar dacht deze persoon zeker anders over) en kinderen. Ongeveer drie kinderen per gezin. Een leuk aantal dacht ik zo. Heel opvallend vond ik het verhaal van een Vietnamese bootvluchteling. De jongen die in de klas had gezeten en nu dokter was geworden, had een dodentrip gemaakt over het water, maar het gehaald. Heel anders was het lot van zijn vader en zijn zusters. Die waren bij hun afzonderlijke avontuur verdronken. Maar helemaal niemand in de klas had daar ooit van geweten. De Vietnamese man vertelde het nu, terwijl de tranen over zijn wangen biggelden en de rest van de klas keek alsof ze water zagen branden. Wat ik toch minimaal vreemd vind als je in samen zoveel jaren gesleten hebt. Zouden de kinderen gewoon gedacht hebben dat hij lopend naar Nederland was gekomen? Zijn pleegouders waren gewoon blank, dus er moet toch op z’n minst eens een lampje zijn gaan branden over de jongens afkomst. De meiden en jongens reageerden nu overigens heel empathisch, dus misschien was het ook de leeftijd toentertijd. De man had zei hij zelf op een bepaald moment de knop omgezet en was voor zijn moeder weer gaan leven. Ondanks dat het leven na het bericht van de dood van zijn vader en zusjes niet meer leefbaar leek. Dat vond ik mooi. Van de andere verhalen van de kinderen is me weinig bijgebleven. Dat komt omdat ik gebiologeerd was door alle tanden in de klas. Alle oud-leerlingen hadden namelijk een gebit waar je u tegen zei. Mooi wit, gaaf en in de goede stand. Nu kun je met 6000 euro per maand al snel een mooi gebitje kopen, maar ik vroeg me af of de biblebelt er iets mee te maken had. Misschien hadden hun ouders hun vroeger wel weinig snoep gegeven en waren de gebitjes daarom nog zo gaaf. Als dat een goed christelijk gebruik is, dan ben ik voor herinvoering daarvan.

1 opmerking:

  1. Als je relatie niet de grootste bron van geluk en vreugde in je leven is, als je niet de liefde, toewijding en aanbidding krijgt die je verdient of als je man of vrouw, lesbische of homoseksuele minnaar de interesse in je lijkt te verliezen, dan kan ik eerlijk zeggen dat je hulp nodig hebt om dingen goed te maken in je relatie. Ik leg deze getuigenis af omdat ik mezelf beloofd heb dat ik zal getuigen voor de wereld nadat heer Bubuza mijn gewelddadige relatie met zijn betovering heeft hersteld. Ik had kinderen voor mijn vriend, ik hou van hem, maar onze relatie was zeer gewelddadig, maar nadat ik contact had opgenomen met heer Bubuza en hij me hielp met zijn betovering, kan ik de wereld eerlijk en stoutmoedig vertellen dat Lord Bubuza een God op aarde is die problemen oplost met zijn betovering. We maken geen ruzie meer, we leven nu gelukkig en ik ben nu trots op mijn vriend. lord Bubuza kan u ook helpen contact met hem op te nemen via WhatsApp: +1 505 569 0396 of via e-mail: lordbubuzamiraclework@hotmail.com

    BeantwoordenVerwijderen