De liefde als wegwerpartikel

Niets mooiers dan de liefde. Het houdt ons op de been, het maakt dat we gelukkig zijn, dat we ons gedragen voelen. Maar liefde is, zo lijkt het, ook onderhavig aan de tijdsgeest. Werd liefde vroeger in mijn beleving nog als een schat opgevat die je koestert, tegenwoordig lijkt het wel een eenhaps snack die je verorbert en vervolgens weer wegsmijt.

Althans dat was mijn idee toen ik in een buitenlands hotel terechtkwam waar het merendeel van de mensen liefde als een soort tijdverdrijf zag. Nu zagen ze daar veel als tijdverdrijf, want ook de drank en de enorme buffetten waren een soort van vertier. Vooral de Russen waren goed in alle drie. Ze zopen tot ze erbij neervielen, ze schepten borden op tot ze niet meer konden (en lieten ze vervolgens na een paar happen gewoon staan. Hoezo honger in Afrika?). En ze hadden iedere nacht een ander liefje, waar wij dan heerlijk van mee konden genieten. En wie denkt dat het liefje van de ochtend ook het liefje van de middag was, heeft het mis.

De Ivanka’s en de Svetlana’s gingen ’s ochtends met Boris op stap en lieten hem alle hoeken van de kamer zien en zaten een paar uur later al weer met iemand anders te vrijen.

Nationaliteit deed er niet toe, uiterlijk deed er niet toe, leeftijd deed er niet toe, zelfs geur deed er niet toe. Zelfs stinkende mannen waren een optie. Geen betere vrouwen voor dat doel dan de Russen zo lieten de heren van het gastland ons ook weten. Ze willen. Altijd en overal. Zonder voorbehoud. En dus moesten wij dat ook willen. Maar dat wilden we niet.

Ik vond het teleurstellend. Wat is er met de romantiek gebeurd? Het gevoel dat je op wolken loopt en een roze bril draagt. Dat je stottert als je HEM ziet, met een rood hoofd even niet weet waar je moet kijken, dat de zenuwen door je lijf gieren als je met HEM hebt afgesproken? En waar zijn toch die mannen gebleven die je veroveren met hun charme. Die dagen achter je aan lopen met bloemen en bonbons, met uitnodigingen voor heerlijke diners, die je hun leven laten zien en op die manier je hart veroveren. Langzaam en weloverwogen, maar vooral met gevoel.

En die je laten voelen dat je er echt toe doet en niet alleen maar een deel van jou dat een soort wegwerpdeel is. Dat de seksuele moraal tegenwoordig anders is dan voorheen is geen slechte ontwikkeling. Dat mensen genieten van hun lijf en van elkaar is denk ik een goede zaak. Maar om nu net te doen alsof het een maaltijd bij een fastfood keten is, is not my cup of tea. Kom op met die baltsen, die paringsdans en alles wat daar bij hoort. Verover elkaar met cadeaus en leuke sms-jes, schijf kaarten tot je erbij neervalt, verras elkaar en zorg voor elkaar. Dat is toch liefde? Zelfs in de vakantie.