Afgelopen vrijdag zat ik in een foute tent. Een heel foute tent. In Amsterdam. De aanleiding was overigens helemaal niet fout: een vriendin van me werd 50. Haar mannen- echtgenoot en kind - hadden haar onder valse voorwendselen meegetroond naar Nederland. Want ze houden residentie in Zwitserland.
Wij moesten ondertussen allemaal ons uiterste best doen om dit geheim ook echt onder ons te houden. Zo moest ik voorwenden dat ik niet wist dat ze in Nederland was toen ze voor de deur stond. “Ach, hee. Wat doe jij hier nu?’ zeggen en dan ondertussen je tong afbijten omdat je wat wilt zeggen over het aanstaande feest. Maar het lukte en vrijdagavond stonden we opeens allemaal voor de deur bij de mensen waar ze logeerden. Zij hing in haar joggingbroek in een stoel, haar haar op half 9 en zonder een spoortje make-up. En met een bak chips onder handbereik.
Niet klaar voor een night out into town. Haar mond viel open toen de één na de ander binnen kwam druppelen. Ze werd onder de douche gestuurd, moest haar mooiste jurk aantrekken en toen gingen we. In een busje van haar vriendin. Wat al helemaal uit de toon viel, want haar vriendin werkt bij een tuincentrum. Het was dus een vies en gebruikt busje. Ongeveer zoals mijn auto er altijd uitziet. Maar bij het restaurant gekomen waren daar verder helemaal geen vieze busjes te vinden. Wel Jaguars. En Porsches. En nog een merk, maar dat herkende ik niet eens.
Toen we binnenschreden zag ik het al: mannen wiens haar nog hoog blonder is dan het mijne. En waarvan de tanden dan nog weer een schakering witter zijn. Met oranje koppen alsof ze net een bos wortelen hebben opgegeten. En vooral erg populair. In strakke pakken en te brede schouders.
Achter me zat de Russische maffia. Die lieten oesters aanrukken alsof ze niets kosten. En dat was dus beslist niet het geval. Want de oesters waren duur. Heel erg duur. Ondertussen lieten ze ook de wodka ruimschoots doorkomen. En opeens verscheen er een vis in een zoutkorst op hun tafel. Die had ik nergens op het menu zien staan, dus ik woof een ober (ja die vraag je niet in zo’n gelegenheid). Ik zei hem dat ik dat gerecht niet op de kaart had zien staan. Zijn antwoord was bijzonder: “Dat is ook heel duur.” Alsof we er allemaal uitzagen als arme sloebers. Maar misschien was dat ook wel zo. De vriendin van het busje had namelijk een Indiajurk aan en ze liep op slippers. Maar dat had niets met geld te maken. Ze werd - net als ik - gewoon geplaagd door opvliegers. Maar die hebben vrouwen in dat soort tenten waarschijnlijk niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten