maandag 18 augustus 2014

Haar in je brood en luizen in je snoepjes

Dat het met ons eten niet zo goed gesteld is, wist ik al lang. Als ik zie wat mensen in hun boodschappenkarretje gooien, krijg ik daar zelf soms bijna een hartverzwiepering van. Daarom ben ik altijd blij met mijn biologische tasje, eens in de week. Het is altijd een verrassing wat daar weer in zit, maar wat me het meest bij blijft van het tasje is de smaak van de producten. Een tijdje terug zaten er mandarijntjes in. Ik nam een hap en was opeens weer 40 jaar terug in de tijd.



Zo smaakten mandarijntjes in mijn jeugd! Niet zo zoet, veel frisser. En ja, met een pit. Omdat die nu eenmaal in zo’n vrucht horen te zitten, want daar komen nieuwe boompjes uit. Maar het gaat vooral om die smaak. Vorige week zaten er biologische appels in. Weer diezelfde kick: een echte appelsmaak en niet dat vlakke gedoe.

Bloed van insecten door je eten

Op al dat spul dat ik in die biowinkel koop (en ik weet dat het veel duurder is en dat echt niet iedereen zich dat kan veroorloven. Daar sluit ik mijn ogen niet voor) geen rare laklagen en bloed van insecten. Ik wist al lang dat er in rode M&M’s (ja die snoepjes waar veel kinderen en volwassenen zo gek op zijn) luizenbloed werd verwerkt. Waarom? Om de kleur.



Gestampte luizen

Blijkbaar doet bietensap het niet zo goed als het bloed van luizen. Toch blijft het een rare gedachte dat iemand ooit heeft bedacht dat je dat gerust in je eten kunt gooien. Hoe de beesten worden gestampt is me een raadsel maar ergens moeten ze toch een kookpot ingaan om hun rode kleur af te geven. Wij mensen griezelen bij de gedachte om insecten te eten, maar hebben dus geen flauw benul van het feit dat we al van alles eten dat we normaliter als goor en onacceptabel zouden beschouwen.

Eem pruik door je brood

Toen ik vorige week bovendien een programma zag waarin duidelijk werd dat er massaal haren in onze broden worden gestopt, hield het voor mij op. De vieze vette pruik van iemand die ik normaliter eerst onder de douche zou stoppen, wordt gewoon in brood gestopt. Gemalen en tot een papje gemaakt. Maar toch. En dat noemen ze dan broodverbeteraar. Afgezien van het feit dat de gedachte heel vies is, ben ik ook benieuwd wie zoiets nu weer heeft uitgevonden. Op een dag wordt een bakker wakker en die bedenkt: 'weet je wat? Ik scheer mijn vrouw haar hoofd kaal en gooi dat haar lekker door het brood. Goed voor de stevigheid.’ Nog even en we vinden mensenvlees in onze producten. Want dit is toch ook een vorm van kannibalisme? Ik ga in ieder geval goed kijken bij welke bakker mijn haar zonder de pruik van een onbekende is gebakken.

Aanbiedingen bij EuroClix

1 opmerking: