maandag 17 november 2014

Rust door een stroomstoring



Rust. Wat hebben we er weinig van en wat valt dat op als opeens de stroom uitvalt. Ik zat op een verjaardag toen dat zondag gebeurde. De kaarsjes stonden al gezellig te branden, dus we zaten niet direct in het donker. We keken elkaar alleen wat vreemd aan en moesten toen allemaal lachen.

De tv ging uit, het lawaai van radio en ander stoorzenders was uit. Buiten was het aardenacht. Niemand wist meer hoe je moet lopen in de duisternis, want dat zijn we niet meer gewend. Dus reden auto’s stapvoets door de straten, op weg naar het juiste huis dat natuurlijk ook in duisternis gehuld was. En strompelden voetgangers met een lampje of het licht van de mobiel over paden en door het centrum. De kinderen op het feest hadden een stroomstoring nog nooit meegemaakt. Toen ik zei dat wij vroeger regelmatig zonder licht zaten vonden ze dat heel vreemd.

Paniek, er moet worden geleerd
En ze waren meteen in paniek: er moesten nog so’s geleerd worden, maar dat gaat in deze moderne tijd niet. Daar heb je namelijk een laptop voor nodig en zelfs als die nog wel stroom heeft, dan maakt hij geen verbinding met het internet. Want ook de internetverbindingen en de zendmasten doen het dan klaarblijkelijk niet. De mobiele telefoons piepten niet langer, er kwamen geen Whatsapp berichten meer binnen. Er werd niet gefacebooked, getweet of gebeld via Skype. Het was stil. Heerlijk stil. Wel ontstonden er direct paniekscenario’s: omdat er geen computers werkten, kon er niet geleerd worden.

Moderne techniek werkt niet door stroomstoring
Maar ook niet gewerkt aan een krant. Er moesten dus briefjes geschreven worden, bedachten de kinderen al snel. Want het zou niets worden met die schriftelijke overhoringen. Zelf bedacht ik dat 1 dag aan de krant werken ook veel te krap zou zijn. Alles op zijn kop dus en hoe ga je daar mee om? Het leerde maar eens te meer dat wij met onze moderne technieken werkelijk volledig afhankelijk zijn.

Zo deed de kachel het dus ook niet en dat zou op den duur betekenen dat we in de kou zouden zitten. Onze huizen zijn niet meer geschikt om een fikje in te stoken dus dat betekent dat we na uren onder de dekens zouden moeten kruipen. En thee wilden we. Maar de waterkoker deed het niet. Goede raad was duur. Zo heel moeilijk was de oplossing niet: het gas deed het namelijk nog wel. Dat je ook in een pannetje water kunt koken en daar thee van zetten, dat waren we even vergeten. En zo zaten we daar en klommen op een gegeven moment met een zaklamp naar de bovenste verdieping. Om te kijken naar die veelomvattende duisternis. En toen we daar zo stonden en genoten van die stilte, floepte opeens overal het licht weer aan. De kinderen haalden opgelucht adem. Maar van mij had het nog wel even mogen duren.

Aanbiedingen bij EuroClix

Geen opmerkingen:

Een reactie posten