Baarden

Baarden. Ik houd er niet zo van. Al dat wild groeiende haar op een gezicht. Het kriebelt als er geknuffeld wordt, het prikt als het echt serieus wordt. Dus het liefst heb ik sowieso een man met een ´kaal´ gezicht. Nu weet ik wel dat daarvoor flink wat actie nodig is. De mannen die ik ken zijn niet echt gecharmeerd van al dat gedoe met kwasten en scheerzeep of dat scheerapparaat dat alleen maar zorgt voor rare huidirritatie of allerlei vreemde puisten. En ik begrijp het: als mijn benen weer aan zo´n black and decker beurt toe zijn, stel ik dat ook altijd uit. 

Poep in je baard?

Maar sinds ik heb gelezen dat baarden de meest vreemde zaken bevat, bekijk ik al dat haar toch met wat andere ogen. Wat doen die mannen dat ze zelfs poep in hun baard smeren? Bij een verdwaalde broodkruimel of gevallen drup yoghurt kan ik me nog wel wat voorstellen. Ten slotte zit die mond daar toch dicht bij. Maar dat andere lichaamsdeel zit mijlenver verwijderd van die baard. En dus vraag ik me af: hoe komt iets uit je achterwerk in je baard terecht? Ik neem toch aan dat ze die niet gebruiken als een soort vervangend toiletpapier. Dat ze half gebogen staan op de wc om hun trots, die zelf gegroeide baard, voor iets heel anders te gebruiken. Ik weet in ieder geval wel dat ik nu toch iets anders tegen al die baarden aankijk. En als ik nu wat minder zoenachtig ben in relatie tot die weelderige kin beharing, dan weet u waar dat door komt.