zondag 15 november 2015

De voorwaarden voor een asielzoekersdiner

Via de krant kreeg ik een persbericht over een meet en greet met asielzoekers. Best een goed idee om mensen die op de vlucht zijn eens een keertje thuis uit te nodigen en ze te voorzien van een hapje en een drankje. Zo zijn ze er even uit, zien ze ook hoe het elders loopt en kunnen mensen misschien wat contacten opdoen. Ik was positief totdat ik de voorwaarden zag.  Vrouwen mogen niet alleen zijn als ze mensen uitnodigen. Daar kan ik inkomen; ik zou anders ook niet zomaar een man aan de dis uitnodigen die ik niet ken. Ook voor mijn eigen veiligheid niet aan te raden.

Gepaste kleding


Maar toen kwam het: er moet gepaste kleding worden gedragen. Dat betekent niet te kort en ook niet bloot. Voor mij met mijn minirokjes wordt dat dus al heel moeilijk. Nee niet moeilijk, onmogelijk. Wat is bovendien gepast? Een jurk tot over je oren en alleen je ogen eruit? Of een gewoon leuk Nederlands kleedje tot boven de knie?

Bovendien kan het zijn dat er mannen tussen zitten die de vrouw de hand niet willen schudden. Ik ken dat uit een ver verleden van een andere man uit mijn leven en ik kan je zeggen: dat was niet bepaald leuk. Bovendien vergeet die organisatie dat zulke mannen ook vaak helemaal niet met vrouwen willen praten.

Negatief praten


En als de ‘gast’ negatief praat over bepaalde zaken als bijvoorbeeld Amerika dan moet de gastvrouw of gastheer daar in meegaan. In meegaan? Dus als ik die mensen bij me thuis uitnodig dan moet ik bijna met een sluier om aan tafel zitten en mag ik mijn bek niet opentrekken als ik het ergens niet mee eens ben.  Er stond nog net niet in dat je als homo mensen niet mag uitnodigen, omdat zij vinden dat homo zijn iets slechts is.

Organisatie slaat de plank volledig mis

Ik ben van mening dat de hele organisatie (ja de organisatie, niet de asielzoekers zelf)  daarmee de plank volledig misslaat. Dit soort pamperactiviteiten maakt ook dat er heel foute verwachtingen worden gewekt op de lange termijn. Hiermee geef je signalen af dat wij gaan doen wat zij mogelijk (ja ik zeg mogelijk, want we weten niet of zij dat zelf wel willen) als norm zien. Dan denken deze vluchtelingen zo meteen dat we allemaal volledig bedekt gaan lopen omdat zij dat nu eenmaal gewend zijn en dat van ons verlangen. Het is de wereld op zijn kop.  Mijn eigen man is moslim, hij ziet ook wel eens iets dat hij niet gewend is en waar hij misschien ook andere gedachten bij heeft. Maar hij weet: dit zijn de regels van dit land en zo leven deze mensen.  Hoe een organisatie dat zo bedenkt, begrijp ik echt niet. Het wekt volgens mij eerder weerstand dan de wil om tot elkaar te komen. En het maakt zeker onze levenswijze niet echt duidelijk, terwijl dat toch echt de voorwaarde zou moeten zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten