maandag 23 februari 2015
Raadslid wegpesten; lang leven de democratie
Met gekromde tenen luisterde ik vorige week naar de uitzending van de gemeenteraadsvergadering. Op het programma alweer het zwembad. De toon was nu echter anders dan voorheen: opeens leken de andere politieke partijen ook wakker geschud. Iedereen maakte zich zorgen zeiden ze. Drie weken daarvoor maakte nog niemand zich zorgen. En werd Rinze Visser bijna uitgekotst.
vrijdag 20 februari 2015
donderdag 19 februari 2015
dinsdag 17 februari 2015
maandag 16 februari 2015
Scherpe benen en Valentijnsdag
Valentijn. Het is zo’n dag die je het liefst wilt overslaan
als single, maar eentje die best leuk kan zijn als je een lief hebt. Je geeft
elkaar een lief cadeautje, presenteert een ontbijtje op bed (hoewel al die
kruimels en in de kou van dit moment niet echt romantisch zijn) en je kijkt
elkaar diep in de ogen.
Single vrienden uitnodigen op Valentijnsdag
Maar als je lang single bent geweest, weet je ook hoe
het kan zijn om alleen te zijn. Dus vatten wij het plan op om onze single
vrienden mee te nemen naar de bioscoop. Niet omdat ze zielig zijn, maar gewoon
omdat het gezellig is.
Kingsman, the secret service
We eindigden in een film waarin de ene moord na de
andere werd gepleegd. Niet bepaald romantisch, maar op een bepaalde manier wel
een lachwekkende film. Hoofden explodeerden door implantaten, SIM kaarten
werden ingezet om mensen om te turnen in vechtmachines en er was die ene vrouw.
Een prachtige vrouw, geweldig figuur, gaaf gezicht, maar met wel heel
bijzondere benen.
Blade Runner
Kunstbenen zoals de Blade Runner. Of te wel Oscar Pistorius,
de man die met deze kunstbenen kan rennen als geen ander. Maar die ook in het
nieuws kwam doordat hij zijn vriendin om het leven bracht door haar neer te
schieten. Zulke benen had die vrouw dus en zij rende er niet alleen mee, nee
zij moordde er ook mee. Ze hakte er mensen zo mee doormidden, ze sneed er armen
mee door, ze slachtte er mensen mee af. En het rare was dat ik daar op die
romantische Valentijnsdag alleen maar aan kon denken wat ik zou doen als ik ook
van zulke benen zou hebben.
Ik als Batvrouw
Ik fantaseerde er op los dat ik als een soort Batvrouw
de wereld zou redden. Tot ik naar beneden keek en mijn eigen onderdanen zag. En
toen dacht:”Dat wordt hem dus niet met deze twee staakjes.’ Er bleef vervolgens niets anders over dan me
maar over te geven aan de romantiek van die speciale dag.
maandag 9 februari 2015
Mannen in pakken met veel blabla
Mannen in pakken. Mannen in pakken die aan veel blabla
deden. Ze keken ons raar aan terwijl wij in een niet- pak naar een bijeenkomst
van ondernemers togen. Ze namen ons met hun maatpak de maat en bevonden ons te
licht. Onze business vonden ze, was niet interessant genoeg.
Een
vertegenwoordiger van een organisatie die ons op weg had moeten helpen zei het
nog net niet. Hoewel, hij had me al wel een aantal keren gewaarschuwd. Wie met
een Afrikaan in zee gaat is per definitie gedoemd om te mislukken, zo ongeveer
stond zijn hoofd. Die gaan er steevast met je beurs en je zaken vandoor.
Vragen
En toen kwamen de vragen. Hoe lang we elkaar
al kennen. Hoe de zaken er dan wel niet uitzagen. En zijn gezicht sprak
boekdelen. Doe het niet, was zijn boodschap. De mans belangrijkste taak was om
mensen op weg te helpen. In dit geval leek dat meer op een doodlopende weg. Ik
zat daar en wij lachten erom.
De Lemster Onassis
En ik herinnerde me een paar uit Lemmer.
Piepjong, in een zaakje waar een oud kacheltje stond te branden. Het paar
maakte zelf computers. Het kleine optrekje werd al snel een veel grotere zaak. En toen ging het stel
panden bouwen die mensen konden huren. En huizen verbouwen die mensen konden
kopen en huren. En nu noem ik ze wel eens gekscherend de familie Onassis van
Lemmer. Klein begonnen maar met vertrouwen in eigen kunnen. En toch zo heerlijk
gewoon.
Blaaskaken
Dat had ik al die omhooggevallen blaaskaken daar op die ook nog eens
niet zo goed georganiseerde bijeenkomst wel eens willen zeggen. Maar dat deed ik niet. Nog voor het einde van
de avond vertrokken we. Schaterlachend en grappend dat ze het vast jammer vonden dat ze ons hadden uitgenodigd. Maar dat ze nog van ons zouden horen.
Labels:
Handel doen met Afrika,
mannen in pakken,
Onassis
maandag 2 februari 2015
Soort van subsidie
Een soort van subsidie. Zo noemde de wethouder het geld dat
jaarlijks naar het zwembad gaat, tijdens vragen die door de gemeenteraad
daarover werden gesteld. Een soort van subsidie. Dat impliceerde volgens haar
blijkbaar dat het niet een gewone subsidie was .En dat een soort van subsidie
blijkbaar niet aan de voorwaarden hoeft te voldoen aan waar een ‘normale’
subsidie wel aan moet voldoen.
Is subsidie niet gewoon subsidie?
En dat verbaasde me. Is subsidie niet gewoon
subsidie? En zou je daar niet gewoon voorwaarden aan moeten hangen? Mevrouw de
wethouder zei verder nog dat er gewoon een ‘overeenkomst’ ligt met de bouwer
van het complex. Volgens mij is een subsidie ook een overeenkomst met een
andere partij. Maar blijkbaar zijn er voor deze partij, die toch een behoorlijk
groter bedrag per jaar krijgt dan welke voetbalvereniging,
postzegelverzamelclub en culturele instelling dan ook, andere normen en
waarden.
Gewoon 3 ton
De 3 ton per jaar worden gewoon gegeven. Enige voorwaarde is dat er
gezwommen kan worden. Het lijkt me dat dit al heel snel kan. Zwemmen is namelijk vooral wat je doet in een zwembad.
Maar heb je als gemeente dan niet ergens een plicht om te kijken hoe dat
zwemmen dan tot stand komt? Of hoe je geld wordt ingezet? Zeker nu de tarieven binnen
een paar maanden met maximaal 28 procent stijgen, lijkt zoiets toch wel op z’n
plaats. Ook als blijkt dat het allemaal
legitiem is. Andere instellingen die subsidie krijgen, moeten wel overal
verantwoording voor afleggen. Lijkt me dat dit voor een ‘soort van subsidie’
dan niet anders zou moeten zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)