Burenplicht, dorpsplicht

We stonden in een winkel een bed uit te zoeken, toen de telefoon ging. Mijn allerliefste vriendje Gerrit Harsta  aan de telefoon. Dat er een bos bloemen op me lag te wachten. Zomaar. Met een gedicht. Op dat gedicht wilde hij nog graag later even een reactie. Zoals hij dat altijd wil. Maar dat kon later wel.

Niet langer de burgemeester van de Langestreek midden

Hij vertelde nog snel even dat hij niet langer de burgemeester van de Langestreek  midden en omgeving was en die taak nu in iemand anders hand lag. En dat daar het gedicht mee te maken had. Thuis aangekomen lag er een schitterend boeket te wachten. En erin het beloofde gedicht. Recht uit het hart. De buurt had samen het nieuwe jaar gevierd, Gerrit had zijn burgemeestersstaf overgedragen. En er was her en der een drankje gedronken. De gemeenschapszin stond echter centraal. Hij schreef
’Daar waar de wereld ten onder gaat.
Aan Godsdienst- twist en Volkrenhaat.
Daar staat de Langestreek e.o. in het volle licht.
Van buren-trouw, ja burenplicht.

Ze zorgen voor elkaar daar aan de Langestreek midden

Ik wist van hem: ze zorgen voor elkaar daar aan de Langestreek midden. Ze komen bij elkaar, bespreken de wereld. Ze zorgen voor eten voor elkaar. Drinken samen een borrel. Helpen met klusjes. Een mooier woord dan dat van Gerrit zijnde burenplicht kon ik er niet voor vinden.

Op elkaar bouwen

En die zinnen waren me zo aan het begin van het jaar uit het hart gegrepen. Op elkaar kunnen vertrouwen en bouwen, mooie contacten opdoen en elkaar helpen. Het is eigenlijk het enige wat van belang is. Met elkaar de eenzaamheid verdrijven. Met elkaar de gezelligheid opzoeken.

Een fysiek punt om elkaar te helpen

Misschien moeten we zelfs een app maken of een centraal fysiek punt waar we vragen bij elkaar kunnen neerleggen. Zodat iemand die opeens heel veel moet koken voor haar werk, even de aardappelen kan laten schillen door iemand anders.  Zodat iemand die een muurtje geverfd moet hebben, even wordt geholpen. Zodat iemand die eenzaam is, gewoon even een bakkie koffie kan komen doen. En zodat iemand die eten nodig heeft, gewoon een bordje thuisbezorgd krijgt.  Gewoon omdat het kan. Ondanks dat we allemaal druk zijn. Ondanks dat de regering alles zo duur maakt dat we beide moeten werken. Ondanks al dat. En ondanks dat Gerrit nu geen burgemeester meer is van de Langestreek midden en omstreken. (maar hij wel een waardig opvolger heeft gevonden naar verluid). Burenplicht, dorpsplicht.  Laten we voor elkaar zorgen…