Van wanhoop naar succes

 

Flink wat jaren geleden zat ik in een huiskamer in Lemmer. Ik was gevraagd of ik een interview wilde doen met een jong paar uit Syrië, dat uitgezet zou worden. De kerk had zich voor hen ingespannen en had hen een tijdelijk huis aangeboden. Dat was ook niet bepaald overbodig. Ze woonden namelijk in een ijskoude caravan op een camping en zij was hoogzwanger. De wanhoop die ik voelde toen ik daar die kamer betrad was enorm. Bijna grijpbaar hing hij in de lucht. Twee jonge mensen met heel veel potentie en dromen, waren gevlucht voor een regime waarvan ze toen al wisten dat het slecht was. In en in slecht was. En ze hoopten hier veiligheid te vinden. Maar ze vonden vooral veel tegenwerking.

Afgelopen week mocht ik weer bij ze op bezoek. Want ze kregen het toch voor elkaar dat ze mochten blijven. En deze keer was er iets heel anders te zien. Succes. Maar ook vooral doorzettingsvermogen.  Ze openen deze week  een tweede zaak of eigenlijk een derde. Want zowel vader als moeder heeft een bedrijf dat het goed doet. Een klusbedrijf en een kinderopvang. En nu heeft hun 21-jarige zoon inmiddels besloten om eveneens voor zichzelf te beginnen. Hoewel hij die wanhoop van het begin niet heeft meegekregen, heeft hij overduidelijk veel van de drive van zijn ouders meegekregen. Want ze hebben op hun tandvlees  bereikt dat ze mochten blijven. En vervolgens op datzelfde tandvlees een bedrijf opgezet dat meer dan succesvol was. En toen nog eentje. En nu dus nummer drie, een winkel in tegels en sanitair.

Op de opmerking dat het allemaal goudzoekers zijn die hier ons land komen bestelen, zou ik hen dan ook als tegenvoorbeeld willen stellen. Maar ik zou ook graag eens willen laten zien hoeveel pijn en moeite het kost om in een nieuw land helemaal vanaf nul te moeten beginnen. De taal is anders, het klimaat is anders, de omgeving is anders, de mensen zijn anders. En als buitenlander moet je je altijd tien keer meer bewijzen dan als inheemse Nederlander. Des te mooier is het om te zien hoe goed dit stel en hun hele gezin het heeft gedaan. Nog mooier is dat ze er niet bitter door zijn geworden. Gewoon doorwerken is hun devies en niet opgeven. Nooit opgeven. En daarvoor neem ik mijn petje af. En maak ik een hele diepe buiging.