De Primark ervaring: voor twee rechtervoeten en een lijf uit proportie

Ik heb voor het eerst een Primark ervaring gehad. Ik wilde dat ik kon zeggen dat het ook direct mijn laatste zou worden, maar helaas. De Primark ervaring was zo slecht dat ik weer terug moest. Om allerlei zaken die niet klopten terug te brengen. Twee rechterschoenen aan een touwtje, een pyjama met een normaal bovenlijf, maar met een broek waar wel drie mensen in pasten. Een badjas, groot genoeg voor een olifant.



Omdat de pyjama niet voor mezelf was, vond ik wel dat ik mijn spullen terug moest brengen en moest vragen om wel een passend exemplaar. Met lood in de schoenen ging ik terug naar de winkel waar ik weken daarvoor voor het eerst was geweest. Ik was toen nog niet binnen of ik dacht al: zal ik weer weggaan. Wat een prikkels, wat een asociale mensen, wat een drukte en wat een gedoe.



Kledingstukken lagen massaal op de grond, mensen reden er zo over heen met kinderwagens, rolstoelen en rollators en niemand gunde elkaar een millimeter ruimte tussen de toch al heel erg dicht op elkaar staande schappen. Maar ik was in goed gezelschap dus ik bleef. Niet dat ik dat gezelschap veel zag: we raakten elkaar namelijk steeds kwijt in de chaos daar.



En dan gingen we bellen om te kijken bij welke afdeling de ander stond. Dat er in een winkel overigens zoveel te koop kon zijn, vond ik bijzonder. Van make-up tot pyjama’s met varkenshoofden, van kettingen tot schoenen en ga zo maar door. De prijs is doorslaggevend blijkbaar, maar de flow waar je daar in komt is echt niet de mijne. Ik was dan ook wel heel erg blij dat we weer huiswaarts konden keren met onze waren. Tot we er dus thuis achter kwamen dat de helft helemaal niet paste, tenzij je twee rechtervoeten hebt of een lijf dat volledig uit proportie is.



Ik heb me er vervolgens even goed op voorbereid, op dat volgende bezoek. Want ik stond niet bepaald te trappelen. Maar ik ging, vond weer dezelfde puinhoop en personeel dat niet anders doet dan alles van de grond rapen en weer opvouwen, omdat mensen blijkbaar het fatsoen niet hebben dat netjes neer te leggen. En toen werd ik zelf heel asociaal. De rijen bij zowel kassa als pashokjes zijn in deze winkel namelijk heel lang. Er wordt zelfs omgeroepen wanneer je ergens naartoe kunt.

Zelf asociaal

Ik zag rij rechts en daar was het superdruk. Ik zag rij links en daar stond niemand. Dus ik stormde als een stormtroep door naar de dame achter het betalingsapparaat. Ik voelde iets prikken. Het bleken ogen. Ik had blijkbaar een rij van zo’n dertig mensen genegeerd (lees over het hoofd gezien). Omdat ik ook niet zo asociaal wilde zijn toen ik dat merkte, ben ik snel weer weggelopen. Met beschaamd hoofd ben ik toen in de andere rij gaan staan. En dat duurde heel erg lang.