dinsdag 20 januari 2015

Politie, mogen we boven komen?

Terwijl ik aan de telefoon hang met een vriendin die ziek was, gaat de intercom. Met het apparaat nog aan mijn oor neem ik op. Het eerste deel hoor ik niet, het tweede wel. Of ze even boven mogen komen. Ik vraag wie ze zijn. Politie hoor ik dan ineens. Schrikken is mijn eerste reactie. Want politie betekent vaak iets ernstigs. 

Niet schrikken

Maar dan zegt de stem al snel dat het niets ernstigs is.  Gewapend met hun legitimatie staan ze voor de deur. Ik denk nog dat ik moet getuigen over een inbraak waar ik niets van weet.  Vreemdelingenpolitie zeggen ze dan. Vreemdelingenpolitie? 

Is je vriend nog in het land?

De naam van mijn buitenlandse vriendje valt. Ja? Zeg ik. Wat is er met hem? Of hij nog in het land is, want ze hebben zijn kaart waarop staat dat hij het land wel degelijk uit is nooit gekregen. Dat kan niet zeg ik. Ik was er bij toen hij hem overhandigde aan de Marechaussee. Bovendien staat hij op dit moment bij de Ambassade van Gambia om opnieuw een visum aan te vragen. 

De ene dame is erg aardig en zegt dat ze de kaart wel vaker niet krijgen. Ik neem aan omdat de Marechaussee hem niet naar de politie heeft gestuurd. Wat redelijk slordig is. En zo´n kaart was al helemaal niet nodig geweest als ze de regels die zijn afgeschaft voor hem niet weer uit de kast hadden gehaald. Dan dringt het tot me door: nu krijgt hij dat visum nooit. Wat ik dan niet weet dat hij zijn inreisstempel in Gambia heeft gekopieerd en doorgestuurd naar de ambassade. 

Nerveus van de politie

Daar weten ze dus wel dat hij het land uit is, hier weten ze dat niet. Ondertussen speurt de agente naar twee bordjes, mannenschoenen en scheerapparaten. En ik word er nerveus van, terwijl ik weet dat wij niets verkeerds hebben gedaan. Maar het verschil is dat wij geen enkele fout op dat gebied mogen maken, terwijl de handhavers van de wet dat blijkbaar wel mogen. En daar baal ik van.

Sale/solden januari 2015

Geen opmerkingen:

Een reactie posten