De veiligheidsworst

Volgens de overheid hoeven wij ons geen zorgen te maken over de veiligheid op Koningsdag.  Mensen die mogelijk wat zouden willen gaan doen, worden zorgvuldig in de gaten gehouden aldus het orgaan dat aan terrorismebestrijding doet. Deze ‘veiligheidworst’ werd volgens mij ook de mensen in België en Frankrijk voorgehouden.

Aanslagen

Het resultaat weten we allemaal. Een serie aanslagen door mensen die wel of niet in de gaten werden gehouden maar ondanks dat flink wat slachtoffers maakten, mensen die ongezien het land in konden komen om hun belachelijke plannen door te voeren en een terrorist die na zijn daad zelfs voor het politiebureau langs paradeert.

Zijn we blind?

Zijn we blind dat we denken dat er echt niets kan gebeuren op Koningsdag? Gaan we met z’n allen naar Amsterdam om daar in enorme mensenmenigten te drinken, te hossen en te springen en denken we dan werkelijk dat daar niet gekken met bomgordels kunnen lopen? Die dan enorm veel slachtoffers kunnen maken, want in zo’n menigte is dat zo ongeveer het gemakkelijkste wat er is. Ja, we zouden waarschijnlijk wel gewoon moeten gaan.  Omdat dit ons feest is, omdat we vieren dat onze Koning jarig is en omdat dit een van de leukste feestjes van het jaar is. Vooral in Amsterdam.

Sentimenten in de eigen gemeenschap

Ook in Zwolle gaat niets gebeuren zeggen de geleerden. Met de Koning en het gevolg niet nee, dat geloof ik graag. En dat hoop ik ook van harte. Maar met de omstanders die zo Koninklijkgezind zijn? Ik durf er geen honderd euro om te verwedden.  Is het niet realistischer dat de overheid ons gewoon vertelt dat er een flinke dreiging is? En dat als terroristen iets willen ze ons juist op Koningsdag in het hart treffen? Wie in de buurt blijft zal waarschijnlijk niet zo snel getroffen worden. Hoewel ik ook hier sentimenten bemerk die me verbazen. Na Charlie Hebdo sprak ik met iemand uit onze eigen gemeenschap die ook vond dat het die mensen hun eigen schuld was. Hadden ze de Profeet maar niet moeten beledigen. Zo ver weg  zijn die denkbeelden dus helemaal niet, alleen het effect van een aanslag zal de extremisten waarschijnlijk niet voldoende zijn. En op Koningsdag blijf ik gewoon thuis.

Ik ben een lafbek

Zo zoetjesaan kruipen we weer langzaam naar 4 en 5 mei toe. De ene dag de dag van de doden, de andere die van de levenden. Van stille tochten die naast veel respect altijd iets heel treurigs hebben tot gigantische feesten die maken dat mensen helemaal los gaan. Ik ben na zo’n stille tocht altijd een beetje van mijn padje. De jonge mannen die we gedenken, zijn nooit oude mannen geworden. De verzetsstrijders van toen hebben nooit hun kinderen zien opgroeien of zijn nooit aan het krijgen van kroost toegekomen. Zij streden voor een zaak die groter was dan dat. Beseften ze dat vraag ik me altijd af?

Sterven voor iets dat groter is dan jij

En waar haal je de moed vandaan om je leven te geven voor iets dat blijkbaar groter en belangrijker is dan jij.  Waarom wil je je leven geven voor mensen die je niet eens kent? Canadezen, Amerikanen, Russen die waarschijnlijk niet eens wisten waar Nederland lag, zijn hier voor ons gesneuveld. Verzetsstrijders haalden de vreemdste capriolen uit om de Duitse bezetter tegen te houden. Ik buig diep voor die mensen. Maar zou ik die moed hebben? Als ik heel eerlijk ben en diep in mijn hart kijk denk ik van niet.

Ik ben een lafbek

Ik denk dat ik een lafbek ben als het erop aankomt. Eigenlijk denk ik dat niet alleen, ik weet het  wel zeker. Omdat ik een lafbek ben en omdat ik bang ben voor het leven van mijn geliefden durf ik nu namelijk niet eens op te schrijven waarom deze gedachten nu bij me opkomen. Ik wil dat zij zich nergens in mengen, ik wil dat ze ergens achter een hele stevige deur blijven zitten tot de ellende voorbij is. Ook als ze daardoor niet vrij zijn. Ook als ze daardoor niet kunnen zeggen wat ze willen. En nee, met zo’n houding hadden we toentertijd de oorlog niet gewonnen. En daarom buig ik dit jaar honderdmaal dieper dan andere jaren voor hen die wel die moed hadden.

Werk zoeken

Mijn lief zoekt werk. In mijn tijd betekende dat in de krant kijken naar sollicitaties, naar het uitzendbureau en naar het arbeidsbureau. Instanties die al heel lang niet meer bestaan of waarvan het op z´n zachtst gezegd niet gewenst is om langs te komen. Als je voorstelt dat het misschien aardig is om even je gezicht te laten zien en in een gesprekje aan te knopen, sturen ze nog net niet een kogel door je telefoon. Bezoek niet gewenst, dat is tegenwoordig de instelling. Je solliciteert in deze moderne tijd via het internet. Met een knop. Daar moet je op drukken en je moet van alles uploaden. En dan weten ze aan de andere kant van de computer of jij geschikt bent of niet, Het is net als een dokter die de diagnose kan stellen door de telefoon zonder je opgezwollen been te zien.

Belachelijk hoge opleiding voor het simpelste baantje

Bovendien moet je tegenwoordig voor het bakken van een frietje al bijna een universitaire opleiding hebben. Werken bij een chips fabriek in de omgeving bijvoorbeeld. Ervaring met groente, handig zijn en bereid om verschillende diensten te draaien. Hoewel aan al die eisen wordt voldaan, volgt er toch een afwijzing. Bijna een maand later staat de vacature voor de bijna gouden chips nog steeds online. Blijkbaar is er niemand die geschikt is om van groenten chips te maken. Of is de website misschien toch wat achterhaald en wordt op die manier getoond dat er werk is terwijl het er niet is?

Onwerkbare websites van uitzendbureaus

En wat te denken van websites van uitzendbureaus die volledig onwerkzaam zijn? Geef je als zoekterm Lemmer in en dan een werkgebied van 30 kilometer sturen ze je door naar vacatures die in Zeeland of Limburg liggen. Heel handig. Misschien is dit dan een beter medium. Mijn man zoekt werk. Hij is ICT-er met veel ervaring op het gebied van netwerken. Maar hij kan ook heel veel andere dingen, wil hard werken en is gemotiveerd. En ja hij komt graag langs voor een gesprek. Wel zo handig zo´n gezicht en even een praatje. 

Een domme parkeerplaats

Nietsvermoedend loop ik door het net gecreëerde centrum van Lemmer. Voor de Wildeman gaat het bijna fout. Ik weet niet goed hoe ik daar doorheen moet laveren, een auto weet dat evenmin en ik heb bijna een koplamp in mijn been staan. En dan is het ook nog eens gewoon overdag met heel veel licht. Op avond ben ik daar nog niet geweest, maar ik stel me zo voor dat mensen die onbekend zijn met de situatie hier snel de fout in gaan.

Uit de bocht

Als ze niet iemand of een auto raken, dan vliegen ze daar volgens mij zo uit de bocht. Je ziet opeens een voertuig voor je opdoemen, je denkt ik ontwijk hem en dan zit je in een muur. Ik ben dan wel geen stedenbouwkundige, maar volgens mij is dat nieuwe plein dan ook een misser van jewelste. Bijna zomaar uit het niets, doemt een ruimte op met vreemde neergetekende plekken. Het is niet logisch qua inrijden, want je moet een bocht maken om er te gaan staan.

Niet logisch

Het is niet logisch voor voetganger want die moeten er omheen slalommen. En gaan ze, net zoals ik dat deed erom heen dan is dat bijna met gevaar voor eigen leven. Ik zie het nut er ook niet van in. Is dit het nieuwe parkeren? Of moet di teen ruimtelijk beeld tonen? Wat mij betreft beide fout ingeschat. En ik heb net de mazzel dat mijn been nog heel is. Eens kijken hoe lang het duurt voordat iemand wel een aanrijding heeft daar.