maandag 21 augustus 2017

Een borrel, ik snak er naar

Lemsterweek zonder drank. Ik zeik er al een hele week over en vertel dan iedereen die het wel en die het niet wil horen dat het een combinatie van niks is. Waarop de hele redelijke reactie is dat het dan tijd wordt om gewoon aan de bar te gaan hangen en een flinke dosis alcohol achterover te slaan. Maar dat is nu net het euvel, dat durf ik niet meer.

Stoppen met drinken

En het rare is ook dat het niet zozeer moeilijk is om niet meer te drinken. Daar ben ik een aantal jaren geleden redelijk resoluut mee gestopt toen duidelijk werd dat borstkanker en alcohol elkaar niet verdragen, lees dat de ziekte wordt aangewakkerd door allerlei alcoholische heerlijkheden. Maar nippend aan een kopje thee, terwijl iedereen hapt in een schuimkraag van bier of ik de smaak van beerenburg cola bijna kan proeven bij iemand die 10 centimeter van me af er duidelijk van geniet, het is niks. Helemaal niks.

Een lekker drankje

Want verdorie het was toch altijd wel heel lekker, zo’n drankje. Maar nog lekkerder de roes van het middel zelf. En dat je de wereld opeens een stukje leuker vindt, de mensen opeens veel aardiger, je opeens veel harder moet lachen om grapjes omdat ze ook veel leuker lijken dan ze misschien wel zijn. Dus daar zeikte ik over en daar bleef ik over zeiken tot er opeens een jongetje op mijn netvlies stond.

De aanslagen in Barcelona

Een jongetje dat precies leek op het zoontje van een goede vriendin. Lachend, mooi, blij. Het jongetje was weg. De vader zocht hem nadat andere niet eens zoveel oudere jongetjes met een bus dood en verderf hadden gezaaid. In hun zieke hoofden, gevoed door een nog ziekere Imam, dachten ze dat hun God hen daartoe opdracht had gegeven. En vaagden zo dat blije kind, maar ook al die andere mensen van deze aarde.

Pubers die aanslagen plegen

Pubers die de leeftijd hebben van mijn allerliefste neefje. Die op zaterdag wel een drankje drinkt, maar vooral ook hard werkt in een pizzeria. Die op school zit, die met ons vist, die ons van zijn eigen verdiende geld trakteert op lekkers en drankjes in de bios. Die lief is tegen kleine kinderen, oude mensen en dieren. En waarvan je weet dat hij nooit met een busje op anderen in zal rijden. En dan zeik ik over het gemis van zo’n drankje.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten