Het dekbed ligt weer op het bed. Dat ding dat ik de afgelopen weken vervloekte, omdat ik het daar zo heet onder kreeg. Het laken dat we daarvoor in de plaats neerlegden werkte niet goed genoeg. Lief trok het steeds van me af en dan had ik het weer koud. Dan sloop ik weer door de kamer als een soort van Stevie Wonder, viel over dat dekbed dat op de grond was neergekwakt en lag daar met weer een blauwe plek en bezigde ondertussen in iets van stilte wat onaardige krachttermen.
Airco aan
Op andere dagen had ik het zo heet dat de airco zelfs aan moest. Lief negeerde dat ding stelselmatig: hij is gewend dat er altijd een ventilator aan staat te loeien. Maar de nekpijn die ik kreeg door die windkracht 10 moest hij dan weer wegmasseren (een niet onprettig bijverschijnsel overigens). En nu valt de regen met bakken uit de lucht, is de temperatuur zeker 10 graden gedaald en denk ik: is het nu voorbij met die zomer?Avonden worden korter
Voor tienen is het ’s avonds al weer donker, je ziet het elke dag wat minder lang licht worden en nee, daar moet ik niet aan denken. Vandaag ben ik de deur nog niet uitgeweest.Regen, wind en onweer: ons lot voor de komende maanden. Vele, lange veel te lange maanden. Voor mij dan. Ik ben geen wintermens dat is duidelijk. Maar ik ben ook geen 35 gradenmens, dat is ook duidelijk. Het is ook duidelijk dat het eigenlijk nooit goed is. Maar de zomer tot nu toe voelde als toen ik een kind was. Lang, mooi, lekker erop uit, lange nachten op het balkon of lopend door de natuur. Van mij mag het zo blijven. Maarre, dan wel met een graadje of 23….
Schitterend verhaal'herkenbaar deze zomer
BeantwoordenVerwijderen