Dichterbij Mick dan toen was ik nooit. De Mick, de one and only. The Rolling Stone van het eerste uur. Daar zat hij, gewoon een eitje te tikken in het plaatselijke Haje restaurant. En naast ons. Nog geen 3 meter van me verwijderd. Eerst was hij me niet eens opgevallen: we zaten namelijk iets heel ernstigs te bespreken.
Engels praten
Maar toen hoorde ik opeens heel erg Engels praten. En ik heb daar iets mee: met dat Britse. De mannen rond de tafel waren een beetje hippieachtig. Ze tikten hun eitje, haalden wat worstjes, dronken hun thee en koffie. Smeerden een broodje. Een verlaat ontbijt zeg maar. Wij spraken over hele serieuze zaken met iemand en konden eigenlijk geen afleiding gebruiken. Maar op de één of andere manier werden mijn oren en ogen er toch naartoe getrokken.
Zal ik hem wat vragen?
En toen opeens herkende ik hem: van de foto die ik eerder in de krant had geplaatst. Hij trad op: in Balk en in Heerenveen. En wie dat wilde kon ook een meet and greet met hem hebben. Dat leek me leuk, maar ik was verhinderd. Big time. Jammer dacht ik. Maar ook: hoe zou dat zijn? Om zo dicht bij Mick te zijn? Maar ook hoe zou dat voor hem zijn? Zal ik het hem vragen dacht ik nog. Uit hoofde van de krant, want hij had tenslotte net opgetreden in Balk. maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik het gewoon niet durfde. Hij zat daar te ontbijten, wij zaten daar moeilijk te praten en ik wilde hem ook niet lastig vallen.
In de schaduw van Mick Jagger
En toch bleef er die vraag. Hoe het is. Om altijd maar in de schaduw te leven van je grote broer, terwijl je je sporen zelf in de muziek meer dan hebt verdiend. Toch als ik mensen vraag of ze de broer van Mick Jagger, Chris Jagger, ook kennen, schudden de meesten van nee. Hebben ze nog nooit van een broer gehoord, terwijl hij ook samen met Mick de nodige producties heeft gedaan. Maar misschien vindt deze broer van het wel helemaal prima om minder in de schijnwerpers te staan. Hoeft het voor hem allemaal niet, die gekte. Drinkt hij regelmatig met zijn broertje een kopje English tea, of een pint, tokkelt hij wat terwijl zijn broer staat te zingen en is dat prima. Maar toch: dat alles wilde ik hem vragen. Maar ik deed het niet.
Jan Scheffer
Maar er is nog wel een kans om iets te weten te komen. Onze eigen virtuoos op de gitaar kent hem namelijk wel. Onze eigen Jan Scheffer (tevens mijn oud buurjongen) , onze eigen Mick Jagger zeg maar stond gewoon met de man op het podium zag ik op social media. Speelde waarschijnlijk de gaten in het plafond met hem. Innig spelend. Armen om elkaar heen op het einde. Ach, en wie maalt dan nog om de echte Mick?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten