maandag 15 oktober 2018

First Dates

Als manlief het bed is ingedoken al vroeg in de avond, wordt bij mij de theepot volgeschonken, nestel ik me op de bank met een kleedje en kijk ik in opperste gelukzaligheid naar First Dates. Daarin mensen die elkaar nog nooit eerder hebben gezien, graag een relatie willen en onder een diner uitvinden of het er in zit.

Geluksmoment van de dag

Stoorzenders wil ik dan niet, het is mijn geluksmoment van de dag. Soms schreeuw ik tegen de vrouw dat zij stom is dat ze zo’n goede vent laat lopen. Soms zie ik wat sociaal onbeholpen mensen, die totaal niet weten hoe ze met het andere geslacht om moeten gaan. Pijnlijke stiltes, waarop ik dan altijd reageer met:’ toe dan, zeg dan wat.’ Maar die zo lief  zijn dat je ze direct wilt adopteren en wilt schrijven dat het echt wel goed komt. En soms zie ik klootzakken die ze uit het programma zouden moeten bannen.  Het programma duurt altijd te kort, geeft me net genoeg vitamine positiviteit om het tot de volgende dag uit te houden en  zet alles in een ander licht.

Jaren met dezelfde man

Het licht van je eigen dates zeg maar. Of eigenlijk je niet-dates. Als je al een aantal jaren met dezelfde man bent, zitten dates er niet meer in. Je bent niet meer zenuwachtig om elkaar te ontmoeten, de haren op je benen groeien soms toch net iets te lang door en hij gooit steevast zijn sokken naar me waaraan ik moet snuffelen om aan te geven of ze nog een dag kunnen. En ja dat is niet echt romantisch of dateachtig.

Samen naar de supermarkt

Volgens hem is het moment dat ik in de ochtend naar de wc ben geweest en hij nietsvermoedend de plee instapt dat ook niet bepaald. Ook vindt hij het samen naar de supermarkt gaan om de dagelijkse boodschappen te halen enigszins een crime. Hij vraagt dan verveeld of ik nog eens opschiet, terwijl ik elk vak en elke aanbieding nog een keer van dichtbij wil bekijken.

Geen roze wolk meer

Zo gaan die dingen als je al langer bij elkaar bent en de roze wolk is overgegaan in gewoon een normale, maar wel comfortabele wolk. Daarbij komt dat we beide een ander beeld bij romantisch hebben. De bossen bloemen, de mooie kaarten of de weekendjes weg, het is niet zo zijn ding. Soms komt hij thuis met een flesje sap dat hij half leeggedronken heeft. Cadeautje zegt hij dan en vindt dat heel romantisch. En als ik een verjaardagskaart krijg, staat daar geen tekst in. Op de voorkant staat toch gefeliciteerd zegt hij dan. Wat waar is.

Grappig en goedlachs

Grappig is hij wel. En goedlachs. En hij kookt, zet thee voor me, stofzuigt, ruimte heel goed op, doet de was, maakt de auto schoon, masseert mijn nek en danst regelmatig voor me.

Lieve jongen ben ik zegt hij steevast als hij met een kopje thee aan komt zetten terwijl ik zit te werken. Ja, hoor zeg ik dan. Waarna ik aan zijn sokken ruik. Die heel vaak niet meer een dag aan kunnen. Terwijl hij vindt van wel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten