Zondagochtend. Zo'n lome zondag waarop het relaxt wakker worden is. Tenminste dat dacht ik. Tot ik wakker werd van geschreeuw. Heel veel geschreeuw. Ik weigerde mijn ogen te openen, omdat ik nog zo lekker dommelde, maar het geschreeuw werd luider en luider. Wat is dat toch, vroeg ik me af, nog half slaapdronken. Toen het geluid in sterkte alleen maar toenam, besloot ik eens polshoogte te nemen. Ik slaap zonder contactlenzen en zie niet al te scherp, maar wat ik wel zag was vreemd. Een buurjongen die in een auto wilde springen, zijn moeder die hem dat wilde beletten, toen opeens een vechtpartij waarbij over en weer geslagen werd en mijn oudere buurvrouw volgens mij rake klappen opliep. Een vrouw van in de 60 zo schat ik. Daarna één politiewagen, toen nog eentje en toen ook nog een ambulance. Het gebeurde voor mijn gevoel allemaal in een tel, terwijl ik daar in mijn peignoirtje half blind op de overloop stond. Zoveel geweld, en zulke uitbarstingen, ik word er misselijk van. Maandagochtend kwamen de politieberichten en bleek dat het ging om een auto die te dicht op een andere auto stond, volgens degene die de schade had veroorzaakt. Gevolg: een vrouw met botbreuken, mijn oudere buurvrouw wiens gezicht was bewerkt met een sleutel en die gehecht moest worden.
Wat bekomen van de schrik, lag ik 's avonds naar SCI Miami te kijken hoe een vrouw met een bijl in haar hoofd uit een liftkoker viel. Samen met Horatio loste ik de moord op, terwijl overal bikini babes in helblauw water zwommen, omringd door overgroene bomen. Totdat de telefoon ging. Half 11 's avonds. Er zijn maar weinig mensen die op dat tijdstip nog bellen, dus ik verwachtte het ergste. Aan de andere kant een onbekende beller. Of ik van de daklozenopvang ben. Daklozenopvang? Nee. Ik heb wel eens over daklozenopvang geschreven. We kwamen er niet uit, maar ik vroeg hem wat hij dan hij zocht. Zijn zuster was het antwoord. En haar kindje van nog geen jaar. Ze zaten ergens in de daklozenopvang, ze had haar andere kind van 3 jaar bij haar familie achtergelaten en was er zelf met het kleintje vandoor gegaan. En nu hadden ze al maanden niets van haar gehoord. En hij keek ook naar programma's als Locked up abroad (opgesloten in het buitenland) en sloot niet uit dat dit lot ook zijn zuster zou kunnen treffen. Ze was namelijk snel te overreden. Het is toch raar dat je je kind achterlaat en niets van je laat horen, vroeg hij mij. Natuurlijk kon ik niets anders dan dat beamen. Ik zocht De Terp voor hem op, adviseerde hem de politie te bellen. 's Avonds wilde de slaap niet zo goed komen. Ik zag steeds een vrouw voor me met een kind van nog geen jaar oud in een gevangenis, gecombineerd met rake klappen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten