maandag 27 juni 2011

Twee doden voor de prijs van één

De overheid vindt dat ze niet langer het stoppen met roken hoeft te ondersteunen met geld. De reden: dan leven mensen langer en dat kost te veel geld. Onze bewindsvoerders durven ons dat - de burgers van dit land - gewoon recht in ons porem te vertellen. We zitten dus opgezadeld met een regering die zegt dat ze liever haar burgers ziet sterven aan longkanker, astma en COPD dan dat ze ons gezond ziet rondhuppelen. Nu heeft ze dat altijd al wel bewezen, want de vele miljarden accijns van al die pakjes sigaretten en shag gaan voornamelijk op aan wegen, lantarenpalen, gevechtsapparaten en andere zaken die ook doden. Want denk nu niet dat die hoge belasting is bedoeld om onderzoek naar de ziekten te doen of om de gezondheidszorg te spekken. Nee, het is gewoon bedoeld om de kas te vullen. Net zoals het kwartje van Kok dat onze benzineprijzen nog altijd torenhoog maakt. Is dat crimineel? Dat is crimineel als het om de gezondheid van je ingezetenen gaat. De overheid als magere Hein die met zijn zeis in het rond zwaait. Je mag bijna hopen dat die hoogwaardigheidsbekleders zelf worden getroffen door dodelijke longkanker in langzame vorm. Overigens doe ik dat niet, ik heb te veel ervaring met de ziekte om iemand dat toe te wensen. Het verklaart echter wel waarom de Postbus 51 Spotjes over roken zo slecht zijn gemaakt en zo weinig informatie geven over de risico’s van roken. En waarom het rookverbod zo slecht wordt gecontroleerd. Onze regering wil blijkbaar dat we allemaal sterven door tabaksrook. Is het niet door het zelf in te ademen, dan wel door in iemand anders' rook te zitten.
Afgezien van het feit dat het misdadig is dat je je burgers zo behandelt, is het ook nog eens dom. Mijn moeder had longkanker. Schrijnende helse pijn veroorzakende longkanker uitgezaaid in de botten die daardoor braken als luciferstokjes. Voordat de ziekte zich echter had verspreid werd de zieke long verwijderd. Kosten: een bedrag met vele nullen. Door verkeerd medicijngebruik liepen haar longen vol met vocht en lag ze 3 maanden op de IC. Kosten: veel, heel veel euro’s. Ze werd volgepompt met medicijnen om vervolgens de ziekenhuisbacterie te bestrijden die haar vervolgens bijna de das omdeed (wat nu een zalig idee lijkt). Kosten: ook erg veel. Door het verblijf op de IC kwam ze van de ene psychose in de andere terecht en werd ze platgespoten met haldol. Nadat ze het toch had gered bleek ze helemaal ondervoed en uitgedroogd. Ze lag maanden in een verpleeghuis om daar weer wat bovenop te komen. En reden wij iedere dag naar Leeuwarden op kosten van de Belastingdienst, want dat is dan wel weer aftrekbaar. Kosten: reken zelf maar uit. Vervolgens kwam ze thuis, genoot denk ik twee maanden van iets van een normaal leven en kreeg toen enorme pijn. De röntgenfoto liet zien dat de kanker de botten in haar benen had doorgevreten. Weer opname, weer operaties. Daarna in feite wachten op de dood. In een hoog-laagbed dat zoemt om doorliggen te voorkomen. Omringd door thuiszorg, een aantal keren per dag en gedurende de hele nacht. Kosten: een hele hoge rekening. Elke dag de dokter op bezoek, paar keer in de week de fysiotherapeut. Mijn broer en ik op een gegeven moment uit het werkproces, omdat bij pa inmiddels ook nierkanker was geconstateerd. Nierkanker die vele malen vaker voorkomt bij rokers dan bij niet-rokers. Kosten van ziektewet en arbeidsverlof van ons beide: ook vele duizenden euro’s. En dan had de regering aan ons nog een koopje. Onze ouders stierven beide binnen drie weken, dus voor de prijs van één, had de regering twee doden. Daar is ze vast heel blij om geweest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten