maandag 9 september 2013

Hard en meedogenloos

Ik ruik hem, ik voel hem, ik zie hem. Hij komt op kousenvoeten langs geslopen en neemt helemaal weer bezit van ons land. En ik vind het helemaal niets. Komende week nog een keer nazomeren, onder hopelijk mooie temperaturen en dan is zoals het woord het al zegt de zomer weer voorbij. En dat vind ik verschrikkelijk, want voor mij kan hij niet lang genoeg duren. Ik heb me toch een hekel aan herfst en winter, dat is met geen pen te beschrijven. Altijd donker, altijd koud. Niet lekker buiten zitten, niet de zon op je gezicht. Geen terrasjes meer, lekker teuten op de weg, afspreken om naar een eiland te gaan, met je kont in het gras liggen en kauwen op een grassprietje. Niet meer zwemmen in de zee met hoge golven, niet meer pootjebaden of met de boot weg. In plaats daarvan wakker worden als het donker is en thuiskomen als het alweer donker is. En de kachel ondertussen op turbo, want ik heb het eigenlijk altijd koud. Nu alweer stapel ik kledingstuk op kledingstuk. Hemd, shirt, trui en daarover heen nog een fleece. Dat mag ook wel vind ik: gisteren gaf mijn autometer aan dat het 17 graden was. In de zon wel te verstaan. Natuurlijk hebben we nog even lekker buiten gezeten, maar daar moest op een gegeven moment ook een jas aan te pas komen. Mijn winterjas, wel te verstaan. Ik denk wel eens dat ik eigenlijk deep down een gereïncarneerde Afrikaan ben. Alleen mijn huid is wit, maar de rest is zwart. En ik houd van de zon. Meer dan wat dan ook houd ik van de zon. Altijd. Van januari tot januari. Hoewel ik me ook wel besef dat wij hier geen moessons hebben (hele delen van Afrika staan nu blank en de helft van de bevolking lijdt daardoor aan malaria) en dat dus echt een voordeel is, zou ik er toch wel wat voor voelen om naar een land af te reizen waar die zon zich veel vaker laat zien. Ook gewoon met kerst. Eens ging ik met kerst naar Portugal met mijn lief. We zaten in de bikini en zwembroek onder de kerstballen. Wat was dat heerlijk! Bovendien vraag ik me af hoe lang deze winter weer gaat duren. Voor mijn gevoel was dit van het afgelopen jaar langer dan ooit. Als klein kind dacht ik altijd dat de zomers eeuwen duurden, maar tegenwoordig zijn die in mijn beleving ultra kort en de winters extreem lang. Mocht er weer zo’n exemplaar komen, dan houd ik het voor gezien. Ik koop niet eens meer zo’n daglichtlamp, ik koop gewoon daglicht. Elders wel te verstaan. Waar die zon wel schijnt. Hard en meedogenloos.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten