Kun je er deze week een klein stukje van maken schreef mijn collega. Ik heb maar weinig ruimte dus daar moet het in passen. Een klein stukje dus. Maar daar ben ik eigenlijk nooit zo goed in. Ik ben altijd breedsprakig in mijn overpeinzingen. Dus eigenlijk is dat een schier onmogelijke opdracht. Bovendien, wat is klein?
Leukemie
Ik had een verhaal in mijn gedachten nadat ik een klein jochie had geïnterviewd met leukemie. Klein dapper ventje dat met de brandweer mee mocht. Fantastisch om te zien hoe het ventje vol plezier een brand mocht blussen. Uit zijn neus een slangetje voor de sondevoeding. De ogen wat glazig, de loop van een oude man. En toch nog maar zes jaar oud.
Kind dat wordt behandeld voor kanker
Hoe doet hij dat vroeg ik me af en vroeg het zijn beppe. Die zei dat hij het gewoon deed en dat kinderen minder beseffen wat er aan de hand is dan volwassenen. Wat me wel wat logisch voorkwam, maar toch ook weer niet. Want ook een klein kind weet wanneer er weer een naald in hem gestoken moet worden en het weet ook dat het daarna weer heel ziek wordt. Enfin, dat was in ieder geval de ingang tot het verhaal. De rest van het verhaal, dat over mijn eigen beppe gaat, moet wachten tot volgende week. Omdat het klein moest en ik alleen voor groot ga. Zeker als het om mijn beppe gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten