dinsdag 26 december 2017

Aardappelen met ballen




Kerst. Opeens stond het voor onze neus, eigenlijk alsof we het niet hadden verwacht. Druk geweest met van alles en nog wat, dagelijkse beslommeringen, werk en ja wat eigenlijk nog meer. Maar het overviel ons dus gewoon wat, die kerst.

Opeens kerst en niets te eten

En toen was het daar opeens: vier dagen van niet zoveel hoeven, uitslapen, kerstkaarten schrijven en kerstdiners. In die kerstdiners hadden we ons een soort van verdiept. Soort van, ja  echt. Hier en daar een website bekeken met een menu. Ging er weer een telefoon of moest er weer een artikel gemaakt worden. Of moest manlief weer veel te vroeg uit bed voor zijn dagelijkse werk. En wij veronderstelden maar voortdurend dat we nog zeeën van tijd hadden. En toen was het dus opeens een feit. We keken elkaar ’s ochtends – of eigenlijk was het al best wel middag - wat aan en bedachten dat we niks bedacht noch besproken hadden. Daarbij snotterde ik dat het een lieve lust was en had ik piepende oren. En een dichtgeslibde neus die in de nacht de meest wonderlijke geluiden voortbracht. Oh ja en er was een truck over me heen gereden. Spreekwoordelijk dan.

Eerste Kerstdag

Op die eerste kerstdag scoorden we nog net een kopje koffie in een plaatselijke horecagelegenheid. Maar het was ook daar duidelijk dat iedereen die daar zat wel was voorbereid op het grand gala du kerstdiner. Dat zag je aan hoe ze zich gedroegen, aan hun kleding en niet in het laatst door het bordje met hun naam op de tafel.

Karton dan maar?

Doordat mijn evenwichtsorgaan ook totaal uit balans was, zag ik de muren in het etablissement op en neer dansen en daarom wilde ik gewoon weg. Maar wat doen we nu met het eten werd de vraag van de dag. Pizza bij een wereldleider in smakeloos karton opperde manlief.  Daar houdt hij namelijk van, van zulk niet te eten eten. Bij het openen van de pagina voor dat ‘restaurant’ dat je geen restaurant kunt noemen werd al snel duidelijk dat er vandaag geen pizza werd gescoord. Vandaag gesloten zei de site. Ik werd er niet heel verdrietig van.

Eten uit het kerstpakket

 Ik dook vervolgens in het kerstpakket van manlief om vervolgens met allerlei troep er weer uit te komen. Chips met hete saus, popcorn, koekjes, zoute stengels. We plaatsen ze naast het monopoly bord , namen hier en daar een hapje, mijn prikkelbare darm kwam onmiddellijk in opstand en daar mocht hij direct van meegenieten en toen keken we elkaar aan. Bak jij de gehaktballen, dan schil ik de aardappelen, zei ik. De troep uit het kerstpakket ging weer terug in de doos en we deden ons vervolgens tegoed aan gekookte aardappelen, biologisch-dynamische gehaktballen en sla met slasaus. Tja, wat is daar verder nog aan toe te voegen….

Geen opmerkingen:

Een reactie posten