maandag 17 september 2018

Mag ik ook een ton?

Ik denk dat ik Burgemeester en wethouders  van onze gemeente om een geldbedrag vraag voor vernieuwing van mijn bedrijf. Daar ben ik wel aan toe namelijk, want de journalistiek staat al jaren in het teken van heel veel veranderingen. Naast dat we leuke/goede verhalen moeten schrijven, zijn we ook DTP-er geworden (we maken zelf onze pagina’s op), sociaal media expert (alles moet ook op Facebook en Twitter en zo en daar moet je dan ook weer vrienden werven), content manager (die vult een website) en fotograaf, cameravrouw en filmmaker. En het werk ligt niet meer voor het oprapen,  je moet aan steeds meer regels voldoen en als ik niet verander ga ik ten onder.

Geld van de gemeente

Dus een financiƫle injectie van B&W gaat er wel in om voor al die zaken veranderingen aan te brengen en me om te laten scholen op al die gebieden. Die aanvraag kan ik dan in het geheim doen, zo heb ik inmiddels begrepen. Of in ieder geval zo dat de gemeenteraadsleden er hun mond over moeten houden. Op straffe waarvan weet ik niet, maar blijkbaar mogen ze daar dan niet over praten.
En ik hoef niet direct een ton tot anderhalf miljoen trouwens. Met 10.000 euro ben ik al dik tevreden. Ik zou overigens ook een aanvraag kunnen doen voor onze hele uitgeverij. Want ja, wat hebben we het moeilijk gehad in de jaren die achter ons liggen. De ene ontslagronde na de andere en ik heb de laatste jaren meer tranen gezien van collega’s - die ex-collega’s werden - dan glimlachen.

Veranderingen bedrijven

 Ons bedrijf moest veranderen, net zoals Jacobs DE moest veranderen. Moest grondig veranderen. Vaste mensen van de weekbladen werden ZZP-ers die geen recht hebben op WW, ziektewet, vakantiegeld of vakantiedagen. Naar ik nu begrijp hadden de Fryske Marren daar best iets aan kunnen doen. Voor de journalisten in ons werkgebied had ze flink wat kunnen veranderen. En daarbij komt dat als ik de geschiedenis van Jacobs DE lees er flink wat schimmigheid aan ten grondslag ligt en rare overnames met een familie en een CEO aan de top die niet weten waar ze hun miljarden moeten laten.

Douwe Egberts

 In 2013 werd bijvoorbeeld 7,5 miljard euro neergeteld voor ‘onze’ Douwe Egbert. Een prijs die veel te hoog was, maar strategisch opgezet zodat de firma door nog meer bedrijven op te kopen een koffie imperium kon opbouwen. Een imperium met alleenheerschappij zeg maar. Had ze wat minder geld neergeteld, dan had ze ongetwijfeld die hele reorganisatie zelf kunnen bekostigen. Ongetwijfeld heeft ze nu die hele reorganisatie (waarbij ook nog eens 90 mensen hun baan verloren) trouwens ook wel gewoon kunnen bekostigen. Maar blijkbaar spelen ze een spel waar iedereen intrapt.

Fiscaal voordeel bedrijven

Want zelfs de overheid blijkt op fiscaal gebied behoorlijk aan het matsen te zijn geweest. Daar verwacht je meer van (hoewel?), maar van een gemeente die bezuiniging op bezuiniging stapelt verwacht je zo’n geheime operatie toch niet bepaald. Op de vraag of ik voor mijn eigen bedrijf nu ook een vergoeding kan aanvragen (met een duur woord precedentwerking genoemd), geeft de gemeente overigens geen antwoord. Lees de blog van de burgemeester daarover maar, is het antwoord van de persvoorlichter. Mijn persvragen daarover worden gewoon niet verder beantwoord. Wat toch best heel vreemd is. Gewoon maar indienen dus, lijkt me.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten