Ontwikkelingshulp

De roep om de ontwikkelingshulp fors te verlagen weerklinkt steeds luider. Er moet in ons land bezuinigd worden en dat betekent volgens velen dat mensen in veel slechtere omstandigheden maar niets meer moeten krijgen.

Nu ben ik het er mee eens dat in landen waarvan niet duidelijk is waar het geld naartoe gaat, of waarvan we weten dat het in de zakken van corrupte overheidslieden terechtkomt andere hulp nodig is. Hulp die direct naar de mensen gaat die het wel nodig hebben. Het lijkt me toch dat dit te organiseren valt.

Maar in andere gevallen, ben ik er pertinent tegen om die hulp te verminderen. Niet alleen omdat wij het hier helemaal zo slecht nog steeds niet hebben als je kijkt dat we allemaal een dak boven ons hoofd hebben en drie keer per dag kunnen eten.

Maar vooral omdat wij als rijk westen menen iedereen in ontwikkelingslanden te moeten uitbuiten. Wie van ons loopt er niet in een truitje dat in Bangladesh, Sri Lanka, China of een ander land is gemaakt? We willen niet meer dan 10 euro betalen voor een kledingstuk dat van de andere kant van de wereld komt. Terwijl we weten dat mensen aan die andere kant van de planeet die in veel mindere omstandigheden zijn geboren, misschien nog geen 25 eurocent voor krijgen terwijl ze zich uit de naad werken.

We halen IPhones uit China die worden gemaakt in fabrieken waar mensen onmogelijke uren maken voor een belachelijk laag loon. We kopen cadeautjes voor een paar euro en beseffen niet of willen niet beseffen dat daarvoor kinderhanden worden ingezet. Ontwikkelingshulp stopzetten is prima, maar dan betekent het ook dat we hier onze verantwoordelijkheid nemen. Dat we mensen fatsoenlijk betalen voor wat ze doen, dat we hier normale prijzen betalen voor producten die daar gemaakt worden en dat we er ook op toezien dat er meer geld naar de arbeiders gaat. En dat ze onder betere omstandigheden kunnen werken.

Bovendien vergeten we gemakshalve ook maar dat wij al die mensen aan de andere kant letterlijk het brood uit hun mond stoten. Door ons consumptiepatroon waarbij elke dag vlees (en nog veel meer, want wat kunnen we hier eigenlijk niet krijgen) op het menu staat, betekent dat er voor hen veel minder graan is. Want voor elke kilo vlees is wel 6 kilo graan nodig. En van 6 kilo graan kunnen flink wat monden gevoed worden. Hier zien we niet op een onsje meer of minder, maar als je bij elke hap denkt aan een mond elders waar bijna niets ingaat, zou het niet misstaan om anderen ook een menswaardig bestaan te gunnen.