Een snerpende zandbak

Nog voor ik mijn ogen open heb geslagen, word ik al wreed wakker geschud. Door een graafmachine wel te verstaan. En een snerpende soort zaag. En een nimmer aflatende radio die allerlei Nederlandse meuk door de straat dendert. Rustig aan wakker worden is er niet bij. Al dagen niet. En daar komt nog bij dat dit tafereel tot december zal duren. Er wordt namelijk gewerkt in onze straat. Niet alleen moeten we elke keer door allerlei spelonken van Lemmer om ergens in de buurt van ons huis te komen, (de straat is veranderd in een soort zandbak) we worden dus ook nog eens getrakteerd op onzinnig lawaai. En laat ik nu echt allergisch zijn voor dit soort lawaai. Bladblazers, zagen en graafmachines, je kunt mij er hoorndol mee maken. 

Geluid wordt steeds sterker

Het lijkt ook wel alsof het geluid naarmate de dag vordert steeds luider wordt. Maar dat zal mijn irritatie wel zijn die opstuwt en opstuwt. Aangezien wij als freelancers geen werkplek meer hebben op een kantoor is ontsnappen ook nog eens onmogelijk. Er moet een krant af en die kan alleen maar thuis gemaakt worden. Het doorstaan is dus het enige, of ik zou er op een rare manier voor moeten zorgen dat de werkzaamheden stil worden gelegd. Dat laatste zou ik wel willen, op meer dan één grond overigens. 

Waarom moet die straat versmald?

Want ik begrijp totaal niet waarom die werkzaamheden nodig zijn. Voor mijn gevoel is deze weg net veranderd. Heeft de gemeente opeens veel te veel geld en moeten er nu weer maatregelen genomen worden die later dan weer teruggedraaid worden? Want de straat moet nu smaller gemaakt worden, omdat hij niet veilig zou zijn. Volgens mij is er in onze straat nog nooit een ongeluk geweest dus waar dat op slaat? Bovendien is bij de laatste werkzaamheden de straat ook versmald. Ondertussen beginnen die werklui ook nog eens luid mee te blèren. Van mij mogen ze naar huis. Onmiddellijk. En laat die zandbak maar liggen, dan is de straat pas veilig.